اجتناب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اجتناب: به معنای دورى گزیدن است.
اجتناب از عناوین کلّى است که در همه ی
فقه، کاربرد دارد و در این جا، به
اجمال، به مباحث آن اشاره مى‌شود.
۱)
نجاست:
اجتناب از ناپاک‌ها مانند ادرار، مدفوع و
خون و نیز آنچه بر اثر ملاقات با آن‌ها
نجس شده، مانند آب
نجس شده به
خون ،
واجب است؛ بدین معنا که نمى توان از‌آن‌ها در آنچه
مشروط به
طهارت است مانند خوردن ، آشامیدن و
وضو گرفتن استفاده کرد.
۲)
خبائث:
اجتناب از خوردن آنچه که
خبیث شمرده مى‌شود،
واجب است.
۳) شبهه: بنا بر قول مشهور،
اجتناب از اطراف
شبهه ی محصوره مانند اشتباه شدن یک ظرف نجس بین ده ظرف،
واجب است.
۴)
ضرر:
اجتناب از آنچه که نزد عقلا براى انسان، ضرر قابل توجّه دارد،
واجب است.
۵)
گناه:
اجتناب از همه ی گناهان،
واجب است.
۶)
نفرت: بنا بر تعریف
خبیث ( آنچه طبع انسان سالم از آن نفرت دارد)،
اجتناب از خوردن آنچه منفور
طبع سالم است مانند
آب بینی و
فضله ی پرندگان،
واجب است.
بر زن
واجب است از آنچه
موجب نفرت شوهر از وى مى‌شود مانند خوردن پیاز، سیر واز بوى بد بدن و دهان،
اجتناب ورزد.
۱)
اجتناب از
داد و ستد۲)
اجتناب ازاجراى
حدّ۳)
اجتناب ازاعلام گمشده
۴)
اجتناب از سرودن
شعر۵)
اجتناب ازبلند کردن صدا در
مسجد ۶)
اجتناب از پوست حیوان حرام گوشتى که
تذکیه پذیر است ، پس از
تذکیه و پیش از
دباغی آن،
مستحب است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص ۲۶۴.
