ابوعلی حسن بن وهب حارثی بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعلی حسن بن وهب حارثی بغدادی (۱۸۶ ـ حدود ۲۴۷ هـ)، از کاتبان و شاعران در عصر
عباسیان و سرپرست دیوان رسائل و نامهرسانها در اواخر حکومت
متوکل عباسی بود.
ابوعلی حسن بن وهب بن سعید بن عمرو حارثی بغدادی، از اولاد
حارث بن کعب بود و به سال ۱۸۶ هـ متولد شد.
نیاکان او در یکی از روستاهای واسط به نام سارقیقا زندگی کرده و به
دین نصاری بودند.
آبا و اجداد او همگی کاتب دولت اموی و عباسی بودند.
ابوعلی نیز فردی کاتب و در این فن صاحب نسب و اصل بود. او همچنین شاعری روانگو، فصیح، ادیب و بلیغ بود.
ابوعلی معاصر
ابوتمام و همدم او بود
و از جانب وی مورد ستایش قرار گرفت.
او از
صالح بن عطیه روایت نمود،
چنانکه
محمد بن
موسی بن حماد بربری از او روایت کرده است.
ابوعلی کاتب
محمد بن عبدالملک زیات و متولی امور برخی از مناطق
دمشق بود. همچنین سرپرستی دیوان رسائل و نامهرسانها را در اواخر حکومت متوکل (خلافت ۲۳۲-۲۴۷ هـ) بر عهده داشت.
دیوان رسائل اثر ابوعلی میباشد.
ابوعلی سرانجام در اواخر حکومت متوکل و در حدود ۲۴۷ هـ در دمشق درگذشت و
بحتری در رثای او شعری سرود.
برخی نیز وفات او را در حدود ۲۸۰ هـ ذکر کردهاند.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۵۳، برگرفته از مقاله «ابوعلی حسن بن وهب حارثی بغدادی».