• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوعبدالله جعفر بن عفّان طائی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابوعبدالله جعفر بن عفّان (عثمان) طائی (م حدود ۱۵۰ هـ)، از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) و از محدثان و شاعران شیعه در قرن دوم هجری قمری بود.


ابوعبدالله جعفر بن عفّان (عثمان) طائی، اهل کوفه
[۱] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۴، ص۱۰۱.
و از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) بود
[۲] ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۶۴.    
[۳] مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۴۵.    
و روایاتی از حسن بن محبوب نقل کرده است.
کسانی چون ابوجعفر شامی و علی بن حسن بن فضّال از وی روایت کرده‌اند.
[۴] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۱۵۴.    

از شعرای شیعه به شمار می‌رفت
[۵] ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۰.    
[۶] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۲۸.    
و در رثای امام حسین و اهل بیت (علیهم‌السّلام) اشعاری سروده که نمونه‌هایی از آن در اعیان الشیعه آمده است.
[۷] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۲۸ -۱۲۹.    

وی معاصر با سید حمیری، شاعر معروف اهل بیت (علیهم‌السّلام)
[۸] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۴، ص۱۰۱.
و فردی مورد اعتماد بود.
[۹] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۵، ص۲۱۵.    


کشّی از زید شحّام نقل کرده که من و جماعتی از اهل کوفه در حضور امام صادق (علیه‌السّلام) بودیم، جعفر بن عفّان بر امام وارد شد و امام او را نزد خودش خواند و به وی فرمود: ‌ای جعفر، به من خبر رسیده که درباره امام حسین (علیه‌السّلام) شعر سروده‌ای؟ ابن‌عفان در پاسخ امام عرض کرد: بلی، جانم به فدایت. حضرت فرمود: اشعارت را بخوان. او نیز اشعارش را که در رثای امام حسین (علیه‌السّلام) بود، قرائت کرد تا اینکه اشک بر سر و صورت امام و حاضران مجلس جاری گشت. سپس حضرت فرمود: ‌ای جعفر، ملایکه در این جلسه حضور دارند و اشعار تو را شنیده و گریسته‌اند، همان‌طور که ما گریه کردیم. خداوند بهشت را بر تو و هر کسی که بر حسین (علیه‌السّلام) گریه کند یا شعری بگوید، واجب کرده و گناهانشان را می‌بخشد.
[۱۰] طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۲۸۹.    
[۱۱] استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۳، ص۲۰۸.    
[۱۲] مازندرانی، محمّد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۲، ص۲۵۴.    
[۱۳] خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۴۹.    


از ابن‌عفان دویست برگ شعر بر جای مانده
[۱۴] ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۰.    
که در برخی منابع به عنوان دیوان از آن یاد شده است.
[۱۵] سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۴، ص۱۰۱.
[۱۶] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۰، ص۲۹۳.    


ابن‌عفان سرانجام در حدود ۱۵۰ هـ درگذشت.
[۱۷] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۲۸.    


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۱۸] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۶۸۲۹.
[۱۹] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۰، ص۳۰۷.    
[۲۰] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۷، ص۱۷۶.    
[۲۱] حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۸۹.    


۱. ↑ سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۴، ص۱۰۱.
۲. ↑ ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۶۴.    
۳. ↑ مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۴۵.    
۴. ↑ اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۱۵۴.    
۵. ↑ ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۰.    
۶. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۲۸.    
۷. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۲۸ -۱۲۹.    
۸. ↑ سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۴، ص۱۰۱.
۹. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۵، ص۲۱۵.    
۱۰. ↑ طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۲۸۹.    
۱۱. ↑ استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۳، ص۲۰۸.    
۱۲. ↑ مازندرانی، محمّد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۲، ص۲۵۴.    
۱۳. ↑ خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۴۹.    
۱۴. ↑ ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۰.    
۱۵. ↑ سزگين، محمد فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۴، ص۱۰۱.
۱۶. ↑ آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۰، ص۲۹۳.    
۱۷. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۱۲۸.    
۱۸. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۵، ص۶۸۲۹.
۱۹. ↑ ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۰، ص۳۰۷.    
۲۰. ↑ ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۷، ص۱۷۶.    
۲۱. ↑ حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۸۹.    


پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۲۶، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله جعفر بن عفّان طائی».


رده‌های این صفحه : اصحاب امام صادق | درگذشتگان سال 150 (قمری) | شاعران اهل‌بیت قرن 2 (قمری) | محدثان شیعه قرن 2(قمری)
جعبه ابزار