ابنمنده یحیی بن عبدالوهاب اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابنمنده یحیی بن عبدالوهاب
اصفهانی، از
محدّثان حنبلی اصفهان در
قرن پنجم و ششم هجری بوده است.
ابوزکریّا یحیی بن عبدالوهاب بن ابی عبداللّه محمّد بن اسحاق بن یحیی بن منده
اصفهانی، از
محدّثان حنبلی اصفهان در
قرن پنجم و ششم هجری بوده است. وی آخرین فرد معروف
خاندان ابنمنده در
اصفهان است. او را «
محدّث بن
محدّث بن
محدّث بن
محدّث بن
محدّث بن
محدّث» خواندهاند (شش طبقه).
ابوسعد سمعانی از قول محمّد بن ابونصر لفتوانی نقل میکند که او گفت: «خاندان منده از یحیی شروع شده، و به یحیی ختم گردیده است». در ۱۹
شوّال ۴۳۴ق در
اصفهان متولّد گردیده، در طلب
حدیث به شهرهای مختلف همچون
نیشابور،
همدان،
بصره و
بغداد سفر کرده، و در بغداد، در جامع منصور،
املاء حدیث کرده است.
مشایخ روایت او بسیارند و بسیاری از
محدّثان از او
نقل حدیث مینمایند. وی سرانجام در ۱۰
ذیحجّه (
عید قربان) سال ۵۱۲ق
وفات یافت، و در قبرستان باب دریه (محلّه طوقچی فعلی)
اصفهان مدفون گردید.
کتب زیر از او است:
۱. تاریخ
اصفهان؛
۲. التّنبیه علی احوال الجهّال و المنافقین؛
۳. کتاب علی الصّحیحین؛
۴. مناقب الامام (احمد بن حنبل)؛
۵. مناقب العبّاس؛
۶. من عاش مائه و العشرین سنه من الصّحابه؛
۷. معرفه الاسماء ارداف النّبی؛
۸. احوال طبرانی.
مهدوی، سید مصلحالدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۲۷.