• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

إِمْر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: إِمْر (قاموس قرآن (جلد ۱))
مقالات مرتبط: إِمْر (لغات‌قرآن).
دیگر کاربردها: امر (ابهام‌زدایی).


إِمْر (به کسر همزه و سکون میم) از واژگان قرآن کریم به معنای ناپسند و عجیب است.


إِمْر
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۱۳.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۹۰.    
به معنای ناپسند و عجیب است.
«بُالاِمْرُ: العَجی. و المُنْکَرُ»
[۳] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ص۶۹.    


به موردی از إِمْر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - اِمْراً (آیه ۷۱ سوره کهف)

(لَقَدْ جِئْتَ شَیْئاً اِمْراً)
[۴] کهف/سوره۱۸، آیه۷۱.    

«حقّا که کار ناپسندی کردی»
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۷۷.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۴۴.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۰۵.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۴۷.    



۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۱۳.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۹۰.    
۳. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ص۶۹.    
۴. ↑ کهف/سوره۱۸، آیه۷۱.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۷۷.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۴۴.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۰۵.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۴۷.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «امر»، ج۱، ص۱۱۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره کهف
جعبه ابزار