• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

إِلیٰ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: الی.


إِلیٰ (به کسر همزه) از واژگان قرآن کریم و از حروف جرّ است.
معنای مشهور آن دلالت به انتهای مکان یا زمان است.
معانی دیگر از قبیل: معیّت، تاکید، تبیین و مرادفة نیز برای آن ذکر کرده‌اند.



إِلیٰ حرف جر است و معنای مشهور آن دلالت به انتهای مکان یا زمان است.


به مواردی از إِلیٰ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - إِلَى (آیه ۱ سوره اسری)

(سُبْحانَ الَّذی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى)
(پاک و منزّه است آن كس كه بنده‌اش را در يک شب، از مسجد الحرام به مسجدالأقصی برد.)
معنای مشهور الی دلالت به انتهای مکان یا زمان است.
اوّل مکان سیر مسجد الحرام و انتهای آن مسجد الاقصی است.


۲.۲ - إِلَى ( آیه ۱۸۷ سوره بقره)

(ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيامَ إِلَى الَّليْلِ)
(سپس روزه را تا شب كامل كنيد.)
که انتهای زمان روزه رسیدن شب است‌.
جز معنای ذکر شده، معانی دیگر از قبیل معیّت، تاکید، تبیین و مرادفة نیز گفته‌اند که محلّ آنها کتب لغت و کتب ادبیّات است.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۰۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۳.    
۳. اسراء/سوره۱۷، آیه۱.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۸۲.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۶.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۷.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۸۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۱۱.    
۹. بقره/سوره۲، آیه۱۸۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۹.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۸.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۲۳.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۰۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «الی»، ج۱، ص۱۰۴-۱۰۵.    






جعبه ابزار