إِذْ (مفردات‌قرآن)

إِذْ (به کسر الف و سکون ذال) از واژگان قرآن کریم به معنای ظرف زمان ماضی است که از گذشته خبر می‌دهد.

اِذْ به معنای ظرف زمان ماضی است و از گذشته خبر می‌دهد.
{{تورفتگی:a:راغب گوید: اذ معنای شرط ندارد مگر آن‌که کلمه «ما» به آن اضافه شود.

به موردی از اِذْ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ اِذْ اَخَذْنا مِیثاقَ بَنِی اِسْرائِیلَ)
(و به ياد آوريد زمانى را كه از بنی‌اسرائیل پيمان گرفتيم.)

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۵۴.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۲.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۶.
۴.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۲.
۵.	↑ بقره/سوره۲، آیه۸۳.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۲.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۲۸.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۱۸.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۳۸.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۹۸.