إِتْقان (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِتْقان (به کسر الف و سکون تاء) یا
تَقن یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای محکم کردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با
خدای تعالی و
آفرینش الهی از این واژه استفاده نموده است.
این واژه چهار بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
اِتْقان به معنای محکم کردن آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «
اَتقَنَ الاَمرَ: اَحکَمَهُ.»
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با حق تعالی فرموده است:
«لكِنَّهُ سُبْحانَهُ دَبَّرَها بِلُطْفِهِ، وَ أمسَكَها بِأَمْرِهِ، وَ أَتْقَنَها بِقُدْرَتِهِ.» «بلكه خداوند با لطف خود آنها را اداره مى‌كند و با فرمانش نگاهشان مى‌دارد و با قدرتش آنها را مستقر مى‌سازد.»
ضمیر «هاء» راجع به
دنیا است.
همچنین در
خطبه ۱۸۵ در جمله «
«وَ أَتْقَنَ تَرْكيبَهُ»» «متقن»
اسم مفعول است که به معنای «محکم شده» است.
امام (علیه‌السلام) همچنین در رابطه با خلقت فرموده‌اند:
«وَ لا وَلَجَتْ عَلَيْهِ شُبْهُةٌ فيما قَضَى وَ قَدَّرَ، بَلْ قَضاءٌ مُتْقَنٌ، وَ عِلْمٌ مُحْكَمٌ، وَ أَمْرٌ مُبْرَمٌ.» «هیچ اشتباهی در آن‌چه حکم کرده و مقدّر فرموده، به او وارد نشده است، بلکه کارش قضاء استوار و علم محکمی است و كارش بى خلل است.»
همچنین در
خطبه ۱۸۲ آمده است: «
«عَلاماتِ التَّدْبيرِ الْمُتْقَنِ.»»
این واژه چهار بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اتقان»، ص۱۷۵.
