أَیْنَما (مفردات‌قرآن)

أَیْنَما (به فتح الف، سکون یاء و فتح نون) از واژگان قرآن کریم همان اَیْن است که «ما» به آن ملحق شده است.

أَیْنَما همان اَیْن است که «ما» به آن ملحق شده و متضمّن معنای شرط است و به دو فعل جزم می‌دهد.

به موردی از أَیْنَما که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(اَیْنَ‌ ما تَکُونُوا یَاْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً)
«هر کجا باشید، خدا همه‌ی شما را می‌آورد»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۵۳.
۲.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۳۴۱.
۳.	↑ بقره/سوره۲، آیه۱۴۸.
۴.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۴۹۲.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۳۲۷.
۶.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۱۱.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۲۵.