أَوَی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَوَی: (اِذْ اَوَی الْفِتْیَةُ) «اَوَی» از مادّه
«ماوی» گرفته شده، که به معنای
«جایگاه امن و امان» است؛ اشاره به این که این جوانان (
اصحاب کهف) فراری از محیط فاسد، هنگامی که به غار رسیدند، احساس آرامش کردند.
(إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلى الْكَهْفِ فَقالُوا رَبَّنا آتِنا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَدًا) (زمانى را به خاطر بياور كه آن جوانان به غار پناه بردند، و گفتند: «پروردگارا! از سوى خودت رحمتى به ما عطا كن، و از كار فرو بسته ما راه نجاتى برايمان فراهم ساز.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه اوى از اوى است كه به معناى برگشتن است، البته نه هر برگشتنى، بلكه برگشتن انسان و يا حيوان به محل اقامت و زندگى‌اش تا در آنجا دوباره استقرار يابد. و كلمه فتية
جمع سماعى فتى است، و فتى به معناى جوان است، و اين كلمه خالى از شائبه مدح نيست و تقريبا منظور از آن، جوان خوب مى‌باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَوَی»، ص۸۶.
