أَنْ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَنْ (به فتح الف و سکون نون) از
واژگان قرآن کریم است و در چهار وجه حرف مصدری ناصب مضارع، مخفّفه از ثقیله، مفسّره و تاکید مطلب کاربرد دارد.
أَنْ بر چهار وجه می‌باشد:
۱- حرف مصدری ناصب مضارع مثل
(وَ اَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُمْ) یعنی
«صومکم خیر لکم.»۲- مخفّفه از ثقیله مثل
(عَلِمَ اَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضی) که در اصل انّ بود.
۳- مفسّره که ما قبل خود را تفسیر می‌کند، مثل:
(فَاَوْحَیْنا اِلَیْهِ اَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ) ۴-تاکید مطلب و اغلب پس از حرف
لمّا واقع می‌شود، نحو:
(فَلَمَّا اَنْ جاءَ الْبَشِیرُ اَلْقاهُ عَلی وَجْهِهِ)
به مواردی از
أَنْ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ اَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُمْ) (و روزه داشتن به نفع شماست. )
(عَلِمَ اَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضی) (او مى‌داند بزودى گروهى از شما بيمار مى‌شوند.)
(فَاَوْحَیْنا اِلَیْهِ اَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ) ( وحى كرديم كه كشتى را مطابق وحى ما بساز.)
(فَلَمَّا اَنْ‌جاءَ الْبَشِیرُ اَلْقاهُ عَلی وَجْهِهِ) (امّا هنگامى كه بشارت‌دهنده آمد، آن پيراهن را بر صورت او افكند.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ان»، ج۱، ص۱۲۹.
