أَنَاة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَنَاة (به فتح الف) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای
حلم،
وقار و
انتظار است.
در بیان
حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیه‌ای اخلاقی و فرستادن یکی از اصحاب جهت
بیعت گرفتن از اهل
شام به کار رفته است.
أَنَاة (به فتح الف) به معنای حلم، وقار و انتظار است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آن حضرت (علیه‌السلام) در بیانی اخلاقی فرموده است:
«الْحِلْمُ وَ الاَناةُ تَوْأَمانِ يُنْتِجُهُما عُلُوُّ الْهِمَّةِ.» «تملّک نفس و تانّی و
صبر، دو مولود همزاد هستند که همّت عالی سبب به وجود آمدن آن دو است.»
آن‌گاه که
جریر را برای بیعت گرفتن از اهل شام و
معاویه به
شام فرستاد، یاران گفتند: به شام لشکر کشید، (و چون جریر هنوز برنگشته) آن حضرت (علیه‌السلام) فرموده است:
«وَ الرّأْيُ مَعَ الاَْناةِ، فأَرْوِدوا، وَ لا أَكْرَهُ لَكُمُ الاْعْدادَ.» «رای من انتظار و تانّی است، لکن آماده باشید آمادگی را مکروه نمی‌دارم.»
و نیز می‌فرماید:
«مِنَ الْخُرْقِ الْمُعاجَلَةُ قَبْلَ الاِْمْكانِ، وَ الاناةُ بَعْدَ الْفُرْصَةِ.» «عجله کردن پیش از امکان کار و منتظر ماندن بعد از فرصت از حماقت است.»
این لفظ پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اناة»، ص۹۱.
