• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَمَلُ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أَمَلُ: (وَ يُلْهِهِمُ الأَمَلُ)
«أَمَلُ» (به فتح همزه و میم) به معنای امید و آرزو است.
در این آیه به پیامبر حکم شده که کافران را به حال خود بگذار (تا همچون چهارپايان) بخورند، و از لذت‌هاى اين زندگی ناپايدار بهره گيرند، و آرزوها آن‌ها را از اين واقعيت بزرگ غافل سازد ولى به‌زودى خواهند فهميد.
اين‌ها چون حيواناتى هستند كه جز اصطبل و علف، و جز لذت مادى چيزى نمى‌فهمند و هر حركتى دارند براى رسيدن به همين‌ها است.
پرده‌هاى غرور و غفلت و آرزوهاى دور و دراز چنان بر قلب آن‌ها افتاده، و آن‌ها را به خود مشغول ساخته كه ديگر توانايى درک واقعيتى را ندارند.



به موردی از کاربرد «أَمَلُ» در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - أَمَلُ (آیه ۳ سوره حجر)

(ذَرْهُمْ يَأْكُلواْ وَ يَتَمَتَّعواْ وَ يُلْهِهِمُ الأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمونَ) «آن‌ها را به حال خود واگذار تا بخورند، و از دنيا بهره گيرند، و آرزوها آنان را غافل سازد؛ ولى به زودى خواهند فهميد.»

۱.۲ - أَمَلُ در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه «يُلْهِهِمُ» از «الهاء» به معناى صرف نظر كردن از كارى و اشتغال به كارى ديگر است.
وقتى گفته مى‌شود «ألهاه كذا من كذا» معنايش اين است كه فلان كار از فلان كار بازش داشته و آن را از يادش ببرد.
و اين‌كه فرمود: رهايشان كن! بخورند و كيف كنند، و آرزو بازشان بدارد دستورى است به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به اين‌كه دست از ايشان بردارد و رهايشان كند تا در باطل خود سرگرم باشند. و اين تعبير کنایه از اين است كه سر بسرشان نگذار، و براى اثبات حقانيت دعوتت و اثبات اين‌كه به زودى آرزو مى‌كنند كه اى كاش آن را پذيرفته بودند، با ايشان محاجه مكن، به زودى آن روز را خواهند ديد و آرزوى اسلام خواهند كرد، اما وقتى كه ديگر راهى بدان نداشته باشند و ديگر نتوانند ما فات را تدارک كنند.

۱. حجر/سوره۱۵، آیه۳.    
۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۱، ص۷۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵، ص۳۱۰.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌ ط-دار الکتب الاسلامیه، ج۱۱، ص۹.    
۵. حجر/سوره۱۵، آیه۳.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۲.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۱۴۰.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۹۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۶۴.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۰۵.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «امل»، ج۱، ص۹۰.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره حجر | لغات قرآن




جعبه ابزار