أَسیٰ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَسیٰ (به فتح الف و سین) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای
حزن و اندوه است.
در
قرآن کریم نیز به همین معنی استعمال شده است.
أَسیٰبه معنای
حزن و اندوه، آمده است.
«
اَسِیَ عَلَیه: حزن.»
خداوند نیز می‌فرماید:
(فَلا تَاْسَ عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرینَ)
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
به همین جهت
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در این خصوص می‌فرماید:
«الزُّهْدُ كُلُّهُ بَيْنَ كَلِمَتَينِ مِنَ الْقُرْآنِ: قالَ اللهُ عزّوجلّ: (لِکَیْلا تَاْسَوْا عَلی ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحوا بِما آتاکُمْ).» «تمام زهد در دو جمله از
قرآن آمده است.
خداوند مى‌فرمايد: «تا بر گذشته تأسّف مخوريد و نسبت به آينده شاد و دلبند نباشيد».»
و نیز فرموده‌اند:
«وَ ما فاتَكَ مِنْها فَلا تَأْسَ عَلَيْهِ جَزَعاً، وَ لْيَكُنْ هَمُّكَ فيما بَعْدَ الْمَوْتِ.» یعنی «
ابن عباس به آن‌چه از
دنیا از دستت رفته غصه مخور و بی‌تابی مکن، همّ و غصّۀ تو در بعد از
مرگ می‌باشد.»
مواردی از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اسی»، ص۵۱-۵۲.
