• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَحْوی‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: احوی (مفردات‌قرآن).


اَحْوی‌: (فَجَعَلَهُ غُثآءً اَحْوَی)
«اَحْوی‌» از مادّه‌ «حُوّه» (بر وزن قُوّه) به معنای رنگ سبز سیر، و گاه به معنای رنگ سیاه آمده است و هر دو به یک معنا باز می‌گردد؛ چرا که رنگ سبزِ سیر، همواره متمایل به سیاهی است و این تعبیر به خاطر آن است که گیاهان خشک، هنگامی‌ که روی هم متراکم می‌شوند، تدریجاً میل به سیاهی پیدا می‌کنند.



(فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى) (سپس آن را تيره و خشكيده ساخت).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه غثاء به معناى گياهِ خار و خاشاكى است كه سیل به كنار بیابان مى‌ريزد، و منظور از آن در اينجا -به طورى كه گفته‌اند- گياه خشكيده است و كلمه احوى به معناى سياه شده است و منظور از بيرون كردن مرعی براى آذوقه حيوان و سپس خاشاک سياه كردنش، ارائه نمونه‌اى از تدبیر ربوبى و دلائل ربوبیت خدا است، هم چنان كه خلقت و تسویه و تقدیر و هدایت نمونه ديگرى از آن است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. اعلی/سوره۸۷، آیه۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۲۷۱.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۴۰۲.    
۴. اعلی/سوره۸۷، آیه۵.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۱.    
۶. آلوسی، شهاب الدین، تفسیر روح المعانی، ج۳۰، ص۱۰۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۴۲.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۶۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۲۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَحْوی‌»، ص۲۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره اعلی | لغات قرآن




جعبه ابزار