أَجْلاب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَجْلاب (به فتح الف) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای راندن با
صیحه و
جمع شدن برای
جنگ است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص آمدن
طلحه به
بصره و توصیف
شیطان و ... از این واژه استفاده نموده است.
أَجْلاب (به فتح الف) به معنای راندن با
صیحه و
جمع شدن برای جنگ آمده است.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با آمدن طلحه به بصره فرموده است: به
خدا قسم
خونخواهی عثمان برای آن بود که ترسید از وی خون عثمان را بخواهند:
«فَأَرادَ أَنْ يُغالِطَ بِما أَجْلَبَ فيهِ لِيَلْتَبِسَ الاَْمْرُ وَ يَقَعَ الشَّكُّ.» «غرض وی با این راندن سپاه آن بود که کار مشتبه شود و شکّ در کار او واقع شود.»
امام (علیه‌السلام) در وصف شیطان نیز می‌فرماید:
«وَ اَنْ یُجْلِبَ عَلَیْکُمْ بِخَیْلِهِ وَ رَجِلِهِ.» «و این‌که براند بر شما سواران و پیاده‌گانش را یا
صیحه بزند بر شما برای اضلالتان با سواران و پیادگانش.»
آن حضرت (علیه‌السلام) همچنین در رابطه با
ملخ فرموده‌اند:
«وَ لا يَسْتَطيعونَ ذَبَّها، وَ لَوْ أَجْلَبوا بِجَمْعِهِم.» «چون به
مزرعه حمله کند
قدرت دفع آن‌را ندارند هر چند همه‌شان به
جنگ او
جمع شوند.»
مواردی از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اجلاب»، ص۲۲۲-۲۲۳.
