اَبّ: (وَ فاکِهَةً وَ اَبّاً) «اَبّ» (با تشدید باء) به معنای گیاهان خودرو، و چراگاهی است که آماده چریدن حیوانات و یا چیدن آن باشد؛ و در اصل معنای «آمادگی» را می‌بخشد، و از آنجا که این گونه چراگاه‌ها آماده بهره‌برداری است، به آن «اَبّ» گفته شده است.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: بعضى گفته‌اند، كلمه فاکهة به معناى مطلق ميوه‌ها است و بعضى گفته‌اند، همه ميوه‌ها را شامل مى‌شود، الا انگور و انار را. بعضى ديگر گفته‌اند: اگر در بين مصاديق فاكهه، خصوص زیتون و نخل را آورد، براى اين بود كه نسبت به آن دو اعتناى بيشترى داشته، و كلمه أب - با تشديد باء - به معناى گياه و چراگاه است.
