• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَبابیل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: أَبابیل (قاموس قرآن (جلد ۱))
مقالات مرتبط: أَبابیل (لغات‌قرآن)، ابابیل.


أَبابیل (به فتح همزه) از واژگان قرآن کریم به معنای دسته‌ها و گروه‌ها است.
این اصطلاح در سوره فیل آمده و منظور از آن وصف پرندگانی است که دسته دسته از طرف خداوند مأمور مقابله با سپاه ابرهه بودند.


أَبابیل
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۹.    
[۲] راغب اصفهانی،حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۶۰.    
[۳] طریحی نجفی، فخر الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۳۰۳.    
به معنای دسته‌ها و گروه‌ها است.
به قول کسائی مفرد آن اَبُول است مثل عَجُول.
[۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۴۲.    

راغب می‌نویسد: مفرد آن اَبِیل است و گفته‌اند: اسم جمع است و از خود مفرد ندارد.
[۵] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۰.    


به موردی از أَبابیل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - اَبابِیلَ‌ (آیه۳ سوره فیل)

(وَ اَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْراً اَبابِیلَ‌)
[۶] فیل/سوره۱۰۵، آیه۳.    

(و بر سر آنها پرندگانى را گروه گروه فرستاد)
[۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۰۱.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۲۱.    
[۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶۲.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۸۶.    
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۴۶.    

اَبابِیلَ‌ حال است از طَیْراً و یا صفت آن است یعنی بر آنها مرغانی را فرستاد در حالیکه دسته‌ها و گروه‌ها بودند. در افواه عوام هست که‌ اَبَابِیل‌ علم جنس مرغانی است که بر سر لشگریان ابرهه سنگ ریختند، ولی این کلمه چنانکه گفتیم وصف و به معنی گروه‌ها و دسته‌هاست.
[۱۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸.    

در تفسیر برهان از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل است که هر پرنده سه سنگ در چنگال و منقار خود داشت. سنگ‌ها را به روی لشگریان ریختند، در اثر آن در میان آنها مرض آبله پدید آمد و پرندگان بدان وسیله هلاکشان کردند و پیش از آن آبله در آنجا دیده نشده بود.
[۱۳] بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۷۶۳.    

ابن اثیر در تاریخ کامل می‌نویسد: بیشتر اهل تاریخ برآنند که حصبه و آبله اوّلین بار در عرب بعد از واقعه فیل دیده شد.
[۱۴] ابن اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۲۶۳.
نگارنده گوید: بنظر می‌آید که این پرندگان از بحر احمر آمده و سنگ‌ریزه‌هایشان با میکروب حصبه و آبله آلوده بوده است و بر اثر ریختن آنها این دو مرض در میان لشگریان بروز کرده و خداوند به این طریق آنها را تار و مار نموده است. در بعضی از روایات فریقین هست که سنگریزه‌ها به سر هر که می‌خورد از دبرش بیرون می‌شد.


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۹.    
۲. ↑ راغب اصفهانی،حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۶۰.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخر الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۳۰۳.    
۴. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۴۲.    
۵. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۰.    
۶. ↑ فیل/سوره۱۰۵، آیه۳.    
۷. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۰۱.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۲۱.    
۹. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶۲.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۸۶.    
۱۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۴۶.    
۱۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸.    
۱۳. ↑ بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۷۶۳.    
۱۴. ↑ ابن اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۲۶۳.


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ابابیل»، ج۱، ص۲۰-۱۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره فیل
جعبه ابزار