آراستگی در سیره نبوی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شانه‌زدن مو و
ریش، شستن سر و محاسن با سدر، رنگ
کردن موها، استفاده از
عطر،
سرمه کشیدن و اصلاح موی بینی و پشت لب از آدابی بود که از
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به‌عنوان سیره حضرت در
نظافت و
آراستگی ظاهری نقل شده است و نشان اهتمام و دستور ایشان به این امور می‌باشد.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیشتر، هنگامی
شانه می
کرد که موهایش تر بود. آن حضرت، همچنین ریش خود را چهل بار از پایین به بالا و هفت بار از بالا به پایین
شانه می‌زد و می‌فرمود: «این کار، حافظه را زیاد می‌کند.»
در حدیثی از
امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) آمده است: «پیامبر، موهای خود را
شانه می
کرد و بیشتر اوقات آن را با آب صاف می
کرد و می‌فرمود: «آب برای خوشبو
کردن مؤمن کافی است.»
در
مکارم‌الاخلاق آمده است: «پیامبر سر و محاسن خود را با سدر می‌شست.»
امام صادق (علیه‌السّلام) درباره این آیه که «نزد هر مسجدی، زینت کنید» فرمود: «منظور از زینت،
شانه‌زدن است؛ زیرا این کار باعث به دست آمدن روزی، زیبا شدن
مو، برآورده‌شدن حاجت، زیاد شدن آب مردانگی و قطع‌شدن بلغم می‌شود.»
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هر روز در آینه نگاه می
کرد و موهای سرش را
شانه می‌زد. آن بزرگوار، گاهی نیز برای مرتب
کردن موهای خود در آب نگاه می
کرد. آن حضرت، نه تنها برای خانواده‌اش، بلکه برای یارانش نیز خویش را می‌آراست. روزی
عایشه دید پیغمبر، قبل از رفتن نزد یارانش، در ظرف آبی نگاه می‌کند و موهای خود را منظم می‌سازد. عایشه گفت: « پدر و مادرم فدایت باد! در آب نگاه می‌کنی و موهایت را منظم می‌کنی؛ در حالی که تو پیامبر و بهترین خلق خدایی؟» خاتم انبیا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: « خداوند دوست دارد هنگامی که بنده‌ای به سوی برادرانش می‌رود، خود را برای آنان منظم کند و بیاراید و زیبا سازد.»
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «دوست‌داشتنی‌ترین رنگ‌ها نزد خداوند، رنگ مشکی است.» روزی مردی که ریش‌هایش زرد شده بود نزد پیامبر آمد. آن حضرت فرمود: «این چه قشنگ است.» روز دیگر، آن مرد در حالی نزد پیامبر آمد که ریش خود را با حنا سرخ
کرده بود. فرستاده خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «این زیباتر است.» روز دیگر آن مرد در حالی به دیدار پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمد که ریش خود را سیاه
کرده بود. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خندید و فرمود: «رنگ مشکی از آن دو رنگ بهتر است.»
در حدیث دیگری از امام صادق (علیه‌السّلام) آمده است که مردی با رنگ سیاه، ریش خود را خضاب
کرد. هنگامی که نزد خاتم انبیا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمد، آن حضرت فرمود: «رنگ مشکی، نور،
اسلام و
ایمان، و سبب محبت زنانتان و ترس دشمنانتان است.»
محمد بن عبدالله انصاری نقل می‌کند که به
عبدالله بن بریره گفته شد: «آیا رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خضاب می‌فرمود؟» گفت: «آری.»
امام باقر (علیه‌السّلام) فرمود: «موهای بناگوش پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) سپید شده بود و با حنا و کتم خضاب می‌بست.»
ابورمثه، ضمن توصیفِ پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌گفت: «دارای زلف بودند و آثاری از رنگ حنا در آن دیده می‌شد.»
عبدالرحمان ثمالی نقل می‌کند: «خاتم انبیا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ریش خود را با آب سدر رنگ می
کرد و دستور می‌داد مسلمانان، موهای خود را برای اظهار مخالفت با عجم‌ها رنگ کنند.»
محمد بن مسلم از امام باقر (علیه‌السّلام) درباره خضاب سؤال
کرد. ایشان در پاسخ فرمودند: «پیامبر، خضاب می
کرد که موی خضاب‌شده ایشان نیز نزد ماست.»
هشام بن عروه نقل می‌کند که پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده است: «موهای سپید را رنگ کنید و به یهودیان شبیه نباشید.»
همچنین می‌فرمود: «بهترین رنگی که می‌توانید با آن موهای سپید را رنگ کنید، حنا و کتم است.»
اسلام، همواره به پیروانش دستور داده است که از بوی خوش و عطر استفاده کنند؛ البته زنان فقط می‌توانند برای شوهرانشان خود را خوشبو سازند. خاتم انبیا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) همیشه عطر می‌زد. امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای بوی خوش، بیشتر از خوراک خرج می
کرد.»
روایت شده است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مشکدانی داشت که پس از
وضو آن را با دست تر می‌گرفت و خود را معطر می
کرد. همچنین از آنجا که پیامبر، همواره خود را خوشبو می‌ساخت، هنگامی که از خانه خارج می‌شد، دیگران می‌فهمیدند که ایشان از آن مکان عبور
کرده است.
هیچ‌گاه پیش نیامد که عطری به ایشان تعارف شود و آن حضرت، خود را با آن خوشبو نکند و می‌فرمود: «بوی آن، خوش و حمل‌کردنش آسان است» و اگر به دلیلی از آن عطر استفاده نمی
کرد، انگشت خود را داخل ظرف عطر فرو می‌برد و سپس سر انگشت را به خود می‌مالید.
در ذخیره آخره آمده است: «محبوب‌ترین عطرها از نظر پیامبر، مشک بود.»
امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «بر هر فرد مُکلّفی لازم است که هر جمعه، ناخن و سبیل خود را کوتاه کند و مقداری عطر نیز استفاده کند.» اگر پیامبر در
روز جمعه، عطری پیدا نمی‌یافت، روسری زنان خود را با آب، تر می
کرد و سپس آن را به صورت خود می‌گذاشت تا معطر شود
و یا اینکه بر لباس رنگ‌شده با زعفران، آب می‌پاشید و سپس آن را به صورت و دست خود می‌کشید.
امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) فرمود: «ایشان حلوا و عطر را رد نمی
کرد.»
دوست‌داشتن عطر و بیزاری از بوی بد، از ویژگی‌های اخلاقی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیان شده است.
پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به امام علی (علیه‌السّلام) مکرر می‌فرمود: «ای علی! بر تو لازم است که هر جمعه، خود را خوشبو کنی؛ زیرا این عمل از سنت من است و تا هنگامی که بوی آن از تو شنیده شود، برایت حسنه می‌نویسند.»
روزی مردی
نصرانی از اصحاب پیغمبر پرسید: «چه هدیه‌ای نزد ایشان محبوب‌تر بود؟» گفتند: «محبوب‌ترین چیز نزد ایشان عطر بود و به آن تمایل زیادی داشت»
و به حدی از عطر استفاده می
کرد که رنگ محاسن و موی سر ایشان به رنگ زرد تغییر می‌یافت.
امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) قبل از خوابیدن، چهار مرتبه به چشم راست و سه مرتبه به چشم چپ، سرمه می‌کشید. ایشان سرمه‌دانی داشت که هر شب با سنگ آن سرمه می‌کشید.» در حدیث دیگری از حضرت صادق (علیه‌السّلام) آمده است: «پیامبر، سرمه‌دانی داشت که هر شب در هنگام خوابیدن، سه مرتبه از آن به چشمان خود می‌کشید.»
روزی حضرت با دیدن مردی ـ که موهای صورتش بلند و ژولیده بود ـ فرمود: «چه ضرر داشت اگر این مرد ریش خود را اصلاح می
کرد.» آن مرد، سخن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را شنید و ریش خود را اصلاح
کرد و پس از آن نزد حضرت بازگشت. آن حضرت، وقتی او را دید فرمود: «این‌گونه اصلاح کنید.»
وی فرمود: «کوتاه
کردن موی سبیل، به طوری که لب آشکار شود از
سنت است.»
در حدیث دیگری از ایشان آمده است: «آتش‌پرست‌ها ریش خود را می‌تراشند و سبیل را پرپشت می‌گذارند و ما سبیل خود را می‌زنیم و محاسن را بلند می‌گذاریم.»
ابن‌جریح نقل می‌کند که به
ابن‌عمر گفتم: «می‌بینم که موی پشت لب خود را کاملاً کوتاه می‌کنی.» گفت: «آری، خودم دیدم که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) موی پشت لب خود را کاملاً کوتاه می‌فرمود.»
عبدالرحمان بن زیاد از قول مشایخ خود نقل می‌کند: «پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اطراف سبیل خود را کوتاه می
کرد.» روزی مردی مجوسی نزد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمد که سیبل خود را بلند گذاشته و ریش خود را تراشیده بود. رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «چه کسی به تو دستور داده است که چنین کنی؟» گفت: «خدای من! » خاتم انبیا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «اما خدای من، مرا فرمان داده است تا سبیلم را بتراشم و ریشم را بگذارم.»
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) چیدن
مو را از بینی مستحب اعلام
کرد و فرمود: «شارب و موی بینی خود را بچینید و خود را بر این کار ملزم کنید. این کار بر زیبایی شما می‌افزاید.»
همچنین ایشان فرمود: «موی سر و سیمای خویش را اصلاح کن، این کار بر زیبایی‌ات می‌افزاید.»
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «آراستگی در سیره نبوی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۱۰/۳۰.
