یَفْتُرونَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَفْتُرونَ:(يُسَبِّحونَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لا يَفْتُرونَ) «یَفْتُرونَ» از مادّه
فَتْر (به فتح فاء و سکون تاء) به معنای انقطاع از جديّت دركار، یا
سستی است.
در اين
آیه آمده است:
فرشتگان شب و
روز تسبیح (
پروردگار) مى‌گويند و كم‌ترين
ضعف و سستى به خود راه نمى‌دهند. با اين حال او چه نيازى به طاعت و
عبادت شما دارد. اين‌همه فرشتگان بزرگ، شب و
روز مشغول تسبيحند، او حتّى نياز به عبادت آن‌ها هم ندارد، پس اگر دستور ايمان و عمل صالح و بندگى و عبوديت به شما داده،
سود و فايده‌اش متوجه خود شماست. اين نكته نيز جالب توجه است كه
در نظام بندگان و موالى ظاهرى هر
قدر بنده‌اى به
مولا نزديک‌تر باشد،خضوعش
در برابر او كم‌تر است، چرا كه خصوصيّت بيشترى دارد و مولا نسبت به او نياز فزون‌تر.
به موردی از کاربرد «یَفْتُرونَ»
در قرآن، اشاره می‌شود:
(يُسَبِّحونَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لا يَفْتُرونَ) «شب و
روز، او را
تسبيح مى‌گويند؛ و هرگز سست نمى‌شوند.»
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(يُسَبِّحونَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لا يَفْتُرونَ) (فرشتگان) شب و
روز تسبيح مى‌گويند و خسته نمى‌شوند به منزله تفسيرى است براى جمله
(وَ لا يَسْتَحْسِرونَ) يعنى آن‌ها كه نزد خدايند دچار خستگى و ماندگى نمى‌شوند، بلكه شب و
روز بدون هيچ سستى، او را
تسبيح مى‌گويند، و
تسبيح در شب و
روز کنایه از دوام آن است، يعنى لا ينقطع
تسبيح مى‌گويند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یفترون»، ج۳، ص ۴۰۲.
