یَظُنُّونَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَظُنُّونَ: (یَظُنُّونَ اَنَّهُمْ مُّلاقُوا) «یَظُنُّونَ» از مادّه
«ظنّ» گاه، به معنای گمان و گاه، به معنای یقین می‌آید و در اینجا مسلماً به معنای
ایمان و
یقین قطعی است؛ زیرا ایمان به
لقاء اللّه و بازگشت به سوی او حالت
خشوع، خداترسی و احساس مسئولیت را در دل
انسان زنده می‌کند.
(الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُوا رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ) (همان كسانى كه مى‌دانند پروردگارشان را ملاقات خواهند كرد، و به سوى او باز مى‌گردند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين مورد اعتقاد به
آخرت، موردى است كه هر كس بايد بدان يقين حاصل كند، هم چنان كه در جاى ديگر فرموده:
(وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ) با اين حال چرا در
آیه مورد بحث مظنه و گمان به آن را كافى دانسته؟ ممكن است و جهتش اين باشد كه براى حصول و پيدايش خشوع در دل انسان، مظنه
قیامت و لقاء پروردگار كافى است؟ چون علومى كه بوسيله
اسباب تدریجی بتدريج در
نفس پيدا ميشود، نخست از توجه، و بعد شك، و سپس بترجيح يكى از دو طرف شك، كه همان مظنه است پيدا شده، و در آخر احتمالات مخالف
بتدريج از بين مى‌رود، تا ادراك جزمى كه همان
علم است حاصل شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَظُنُّونَ»، ص۶۵۴.
