یَسْتَصْرِخُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَسْتَصْرِخُ: (بِالْاَمْسِ یَسْتَصْرِخُهُ) «یَسْتَصْرِخُ» از
«استصراخ» به معنای یاری طلبیدن است، ولی، در اصل به معنای فریاد کشیدن و یا از دیگری تقاضای فریاد زدن، می‌باشد و این امر معمولًا ملازم با یاری طلبیدن است.
(فَأَصْبَحَ فِي الْمَدِينَةِ خَائِفًا يَتَرَقَّبُ فَإِذَا الَّذِي اسْتَنصَرَهُ بِالْأَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ قَالَ لَهُ مُوسَى إِنَّكَ لَغَوِيٌّ مُّبِينٌ) (
موسی در شهر ترسان شد و هر لحظه در انتظار حادثه و خبرى بود؛ ناگهان ديد همان كسى كه ديروز از او يارى طلبيده بود فرياد مى‌زند و از او كمك مى‌خواهد؛ موسى به او گفت: «تو آشكارا
انسان ماجراجو و گمراهى هستى.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
استصراخ به معناى استغاثه به صداى بلند است، كه از
صراخ به معناى
صیحه و فرياد مشتق شده، و كلمه غوايت به معناى خطاى از راه راست و
صواب است به خلاف
رشد كه به معنى راه راست يافتن است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَسْتَصْرِخُ»، ص۶۴۶.
