یَفْصِلُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَفْصِلُ: (یَوْمَ الْقِیامَةِ یَفْصِلُ) «یَفْصِلُ» از مادّه
«فصل» به معنای‌انداختن است ولی بعضی
«یَفْصِلُ» را به معنای جدایی انداختن تفسیر نکرده‌اند، بلکه از «فصل» به معنای قضاوت و داوری می‌دانند ولی معنای اول در اینجا صحیح‌تر است.
(لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ) (هرگز خويشاوندان و فرزندانتان روز قيامت سودى به حالتان نخواهند داشت؛
خداوند ميان شما جدايى مى‌افكند؛ و او به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى روز
قیامت خداى تعالى با از كار انداختن
اسباب دنیوی، ميان شما جدايى مى‌اندازد، هم چنان كه در جاى ديگر فرموده:
(فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلا أَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ) و علت سقوط اسباب و از آن جمله خويشاوندى ظاهرى اين است كه خويشاوندى كه معنايش منتهى شدن نسبت دو نفر يا بيشتر به يك رحم (و يا يك صلب) است، تنها آثارش را در ظرف
دنیا كه ظرف
حیات اجتماعی است بروز مى‌دهد، و باعث مودت و الفت و معاضدت و عصبيت، و يا خدمت و امثال آن مى‌گردد، چون ظرف اجتماع است كه بالطبع و بر حسب آراء و عقائد، انسان را محتاج به اين امور مى‌سازد، آراء و عقائدى كه آن را هم فهم اجتماعى در انسان ايجاد مى‌كند، و در خارج از ظرف حيات اجتماعى خبرى از اين آراء و عقائد نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَفْصِلُ»، ص۶۵۷.
