کَیّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كَیّ (به فتح کاف و تشدید یاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای داغ نهادن است. این کلمه یک بار در
نهج البلاغه آمده است.
كَیّ به معنای داغ نهادن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) آن گاه كه به خلافت رسيد، عدّه‌اى گفته بودند كه بايد مهاجمين خانه
عثمان محاكمه و مجازات شوند، آن حضرت در كلامى فرمود:
«وَ لاَ تَفْعَلُوا فَعْلَةً تُضَعْضِعُ قُوَّةً وَ تُورِثُ وَهْناً وَ ذِلَّةً وَ سَأُمْسِكُ الاَْمْرَ مَا اسْتَمْسَكَ وَ إذَا لَمْ أَجِدْ بُدّاً فَآخِرُ الدَّواءِ الْكَيُّ» «كارى نكنيد كه قدرت را از بين ببرد و سستى و ذلت به بار آورد، كار خلافت را اين چنين در دست نگه مى‌دارم و با مخالفان مماشات مى‌كنم و اگر چاره‌اى نباشد آخرين دواء داغ نهادن است يعنى با آنها مى‌جنگم و جريان محاكمه مخالفان عثمان را به اين زودى انجام نمى‌دهم.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه یک بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کی»، ج۲، ص۹۲۲.
