کُفْرانَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کُفْرانَ:(هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا كُفْرانَ لِسَعْيِهِ) «کُفْرانَ» (به ضم کاف و سکون فاء) به معنای
انکار نعمت و ناسپاسی است.
در آيه شريفه مى‌خوانيم: «هركس چيزى از اعمال صالح را انجام دهد در حالى كه
ایمان داشته باشد، تلاش و كوشش او مورد ناسپاسى قرار نخواهد گرفت (و پوشيده نمى‌ماند.»
ذکر جمله: لا كفران لسعيه، در مقام بيان پاداش اين‌گونه افراد، تعبيرى است توأم با نهايت
لطف و
محبت و بزرگوارى، چرا كه
خداوند در اين‌جا در مقام تشكر و سپاس‌گزارى از بندگانش برمى‌آيد و از سعى و تلاش آن‌ها تشكر مى‌كند.
به موردی از کاربرد «کُفْرانَ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا كُفْرانَ لِسَعْيِهِ وَ إِنّا لَهُ كاتبونَ) «و هر كس عمل شايسته‌اى به جا آورد، درحالى كه ايمان داشته باشد، كوشش او بدون پاداش نخواهد بود؛ و ما اعمال او را براى پاداش مى‌نويسيم.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
فَلا كُفْرانَ لِسَعْيِهِ يعنى سعى ايشان مستور نمى‌ماند. كفران در مقابل
شکر است، و لذا از اين معنا در موضعى ديگر چنين تعبير آورده
(وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكوراً).
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «کفران»، ج۴، ص ۹۴.
