• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کَیْد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





كَيْد (به فتح کاف و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای حیله و تدبیر است.
این واژه هرجا درباره خداوند به کار رفته به معنای تدبیر است.
جایی که درباره کفار یا شیطان و ... به کار رفته به معنای حیله می‌باشد.
مشتقات كَيْد که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
کِدْنا (به کسر کاف و سکون دال) به معنای تدبیر کردیم؛
کَیْداً (به فتح کاف و سکون یاء) به معنای حیله؛
اَکِیدُ (به کسر کاف) به معنای حیله؛
کَیْداً (به فتح کاف و سکون یاء) به معنای تدبیر می‌کنم؛
لَاَکِیدَنَ‌ (به کسر کاف و فتح دال) به معنای تدبیری است.


كَيْد به معنای حیله و تدبیر در قرآن کریم به کار رفته است.
راغب می‌گوید: کید نوعی حیله است گاهی مذموم و گاهی ممدوح باشد هر چند در مذموم بیشتر است همین‌طور است استدراج و مکر که گاهی ممدوح باشند.
نگارنده گوید: بهتر است آن را در صورت ممدوح بودن تدبیر معنی‌ کنیم.


به مواردی از كَيْد که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - کِدْنا (آیه ۷۶ سوره یوسف)

(کَذلِکَ‌ کِدْنا لِیُوسُفَ‌)
«این چنین تدبیر کردیم برای یوسف»


۲.۲ - کَیْداً (آیه ۱۵ سوره طارق)

(اِنَّهُمْ‌ یَکِیدُونَ‌ کَیْداً وَ اَکِیدُ کَیْداً)
کید اوّل که درباره کفّار است مذموم و دوّمی که درباره خداست ممدوح است: «آن‌ها حیله می‌کنند حیله‌ای و من در مقابلشان تدبیر می‌کنم تدبیری »


۲.۳ - لَاَکِیدَنَ‌ (آیه ۵۷ سوره انبیاء)

(وَ تَاللَّهِ‌ لَاَکِیدَنَ‌ اَصْنامَکُمْ‌)
«به خدا حیله و تدبیری درباره بت‌هایتان می‌کنم.»


۲.۴ - کَیْدَ (آیه ۷۶ سوره نساء)

(اِنَ‌ کَیْدَ الشَّیْطانِ کانَ ضَعِیفاً)
(زيرا كه نقشه شيطان، همانند قدرتش ضعيف است.)
نظائر آن به معنی کید مذموم است.


۲.۵ - کَیْداً (آیه ۹۸ سوره صافات)

(فَاَرادُوا بِهِ‌ کَیْداً فَجَعَلْناهُمُ الْاَسْفَلِینَ‌)
(آن‌ها براى نابودى ابراهيم توطئه‌اى كردند، ولى ما آنان را پست و مغلوب ساختيم.)
نظائر آن به معنی کید مذموم است.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۷۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۷۲۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۳۹.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۷۲۸.    
۵. یوسف/سوره۱۲، آیه۷۶.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۳۰۷.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۲۵.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۶۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۸۶.    
۱۰. طارق/سوره۸۶، آیه۱۵-۱۶.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۳۳.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۶۱.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۳.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۶.    
۱۵. انبیاء/سوره۲۱، آیه۵۷.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۲۱.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۹۸.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۳۴.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۸۳.    
۲۰. نساء/سوره۴، آیه۷۶.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۹۰.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۶۷۵.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۴۲۰.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۲۴۱.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۱۸.    
۲۶. صافات/سوره۳۷، آیه۹۸.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴۹.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۲۸.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۵۰.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۸.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۰۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کید»، ج۶، ص۱۷۱.    






جعبه ابزار