کَهْل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَهْل: (فِی الْمَهْدِ وَ کَهْلًا) «کَهْل» به معنای
شخص یا چیزی است که به سرحدّ کمال رسیده است، و از آنجا که انسان در سی سالگی تا چهل یا پنجاه سالگی به حدّ تکامل می‌رسد، این سال‌ها را سال‌های کهولت می‌نامند، و کمتر از آن را «
شَباب» (جوانی) و بیشتر از آن را «شَیب» (پیری) می‌گویند.
(وَ يُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلًا وَ مِنَ الصَّالِحِينَ) (و با مردم، در گاهواره و در حال ميانسالى سخن خواهد گفت؛ و از
صالحان است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مهد به معناى آن بسترى است كه براى كودك شيرخوار تهيه مى‌كنند. و كلمه كهلا از ماده كهولت يعنى سالخوردگى گرفته شده و به معناى دوران بين جوانى و پيرى است، دورانى است كه انسان به حد تماميت و قوت مى‌رسد، و لذا بعضى گفته‌اند: كهل به كسى گفته مى‌شود كه جوانيش با پيرى مخلوط شده و چه بسا گفته باشند كهل كسى است كه سنش به سى و چهار سال رسيده باشد و به هر حال جمله مورد بحث مى‌فهماند كه
عیسی (علیه‌السّلام) تا سن كهولت زنده مى‌ماند و اين خود
بشارت ديگرى است براى
مریم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «کَهْل»، ص۴۶۷.
