• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کاهن (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




كَاهِن (به کسر هاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای كسى است كه از اخبار گذشته مخفى از روى ظنّ خبر مى‌دهد. این کلمه سه بار در نهج‌ البلاغه آمده است.



كَاهِن: راغب گويد: كاهن كسى است كه از اخبار گذشته مخفى از روى ظنّ خبر مى‌دهد و عرّاف آن است كه از اخبار آينده خبر مى‌دهد.
در اقرب الموارد از كليّات الوالبقاء نقل شده: «الكاهن من يخبر بالاحوال الماضية و العرَّاف من يخبر بالاحوال المستقبلة»
مرحوم شیخ انصاری در مکاسب محرّمه فرموده: آنچه از اكثر علماء در تعريف كاهن نقل شده همان است كه علّامه در قواعد فرموده: كاهن كسى است كه رفيقى از جنّ دارد و به او اخبار مى‌آورد.
نگارنده گويد ظاهرا در قرآن كاهن به اين معنى است.


حضرت علی (علیه‌السلام) آن گاه كه آن حضرت خواست به جنگ خوارج برود، يكى از اصحابش كه علم نجوم مى‌دانست گفت: يا امیرالمؤمنین اگر در اين وقت حركت كنيد پيروز نمى‌شويد. (از راه علم نجوم مى‌گفت)
امام صلوات الله عليه بعد از ردّ كلام او فرمود: «إِيَّاكُمْ وَتَعَلُّمَ النُّجُومِ، إِلاَّ مَا يُهْتَدَى بِهِ في بَرٍّ أَوْ بَحْر فَإِنَّهَا تَدْعُو إِلَى الْكَهَانَةِ و المُنَجَّمُ كَالْكَاهِنِ وَالْكَاهِنُ كَالسَّاحِرِ وَالسَّاحِرُ كَالْكَافِرِ! وَالْكَافِرُ في النَّارِ سِيرُوا عَلَى اسْمِ اللهِ» يعنى «از تعلّم علم نجوم بپرهيزيد، مگر آن قسمت كه در راه‌يابى در خشکی و دریا از آن استفاده مى‌شود، چون آن بالاخره به كهانت و غيبگوئى مى‌كشد، منجّم مانند كاهن و كاهن مانند جادوگر و جادوگر مانند کافر است و كافر در آتش است، به نام خدا راه بيفتيد.» (شرح‌های خطبه: ) منظور امام صلوات الله عليه «نجوم احكامى» است كه از ستاره‌شناسى از مرگ كسى و غلبه كسى و امثال آن خبر دهيم امّا «نجوم حسابى» از قبيل تقويم نويسى و پيش بينى خسوف و كسوف و امثال آن مانعى ندارد و بايد باشد چنان كه با «الّا ما يهتدى...» استثناء فرمود.


این کلمه سه بار در نهج‌ البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۱۹.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۳۰۵.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۲۸.    
۴. شرتونی، سعید،اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۴، ص۶۰۱.    
۵. الکفوی، ابوالبقاء، الکلیات، ج۱، ص۷۷۳.    
۶. انصاری، مرتضی، المکاسب، ج۱، ص ۲۰۷.    
۷. علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الأحکام، ج۲، ص۹.    
۸. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۳۹، خطبه ۷۸.    
۹. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۱۲۵، خطبه ۷۷.    
۱۰. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۰۵، خطبه ۷۹.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۴۵، خطبه ۷۹.    
۱۲. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۴۶۵.    
۱۳. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۴۶۷.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۳، ص۲۷۷.    
۱۵. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۶۲.    
۱۶. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۷۰.    
۱۷. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۳۹، خطبه ۷۸.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کهن»، ج۲، ص۹۱۹.    






جعبه ابزار