• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کلمات مفرد قرآن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کلمات مفرد قرآن به الفاظ قرآنی به صیغه مفرد اطلاق می‌شود.


«مفرد» کلمه‌ای است که بر یکی دلالت کند و در زبان عربی مقابل تثنیه و جمع قرار دارد. در قرآن مجید نیز معمولا کلمات مفرد به همین معنا به کار رفته است. در برخی جاها نیز لفظی به صورت مفرد استعمال شده، ولی منظور از آن جمع است؛

مانند: «ارض» که به دلیل ثقیل بودن در مثل آیه شریفه (و من الارض مثلهن)
[۱] طلاق/سوره۶۵، آیه۱۲.    .
جمع بسته نشده، ولی منظور آن جمع است؛ به خلاف «سماوات» که به صیغه جمع آمده است.
[۲] تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۶۰۸.    
[۳] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص۳۵۵.    
[۴] کمالی دزفولی، علی، قرآن ثقل اکبر، ص۳۵۳.


۱. ↑ طلاق/سوره۶۵، آیه۱۲.    .
۲. ↑ تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۶۰۸.    
۳. ↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص۳۵۵.    
۴. ↑ کمالی دزفولی، علی، قرآن ثقل اکبر، ص۳۵۳.


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «کلمات مفرد قرآن».    




جعبه ابزار