کفر بنی اسرائیل (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بنی اسرائیل، از پیمانی که با
خدا بسته بودند
عهدشکنی کردند و
کفر ورزیدند و از راه راست منحرف شدند، و زمینه‌هایی باعث
کفرورزی آنان بود که به آنها اشاره می‌شود.
کفرورزی بنی اسرائیل، مایه گمراهی و
انحراف آنان از راه میانه بود.
ولقد اخذ الله میثـق بنی اسرءیل... فمن کفر بعد ذلک منکم فقد ضل سواء السبیل. «خدا از بنی اسرائیل
پیمان گرفت...... اما هر کس از شما بعد از این
کافر شود، از راه راست منحرف گردیده است.»
ریشه
های کفر در بنی اسرائیل، منشا عشقورزی آنان به
پرستش گوساله بود.
واذ اخذنا میثـقکم ورفعنا فوقکم الطور... واشربوا فی قلوبهم العجل بکفرهم... «و (به یاد آورید) زمانی را که از شما پیمان گرفتیم و
کوه طور را بالای سر شما برافراشتیم (و گفتیم:) «این دستوراتی را که به شما داده‌ایم محکم بگیرید، و درست بشنوید!» آنها گفتند: «شنیدیم ولی مخالفت کردیم.» و دل
های آنها، بر اثر کفرشان، با
محبت گوساله آمیخته شد. بگو: «
ایمان شما، چه فرمان بدی به شما می دهد، اگر ایمان دارید!»
آری
شرک و
دنیا پرستی که نمونه آن
عشق به گوساله طلایی سامری بود در تار و پود قلبشان نفوذ کرد، و در سراسر وجودشان
ریشه دواند، و به همین دلیل خدا را فراموش کردند. شگفتا! این چگونه ایمانی است که هم با کشتن
پیامبران خدا می سازد و هم گوساله پرستی را اجازه می دهد، و هم میثاق
های محکم الهی را به دست فراموشی می سپرد؟
گرفتاری بنی اسرائیل به
لعنت و نفرین
داود و
عیسی علیهما السلام، برخاسته از
کفر آنان بود.
لعن الذین کفروا من بنی اسرءیل علی لسان داود وعیسی ابن مریم ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون. «
کافران بنی اسرائیل، بر
زبان داوود و
عیسی بن مریم،
لعن (و
نفرین) شدند! این بخاطر آن بود که
گناه کردند، و
تجاوز می نمودند.»
این دو آیه،
رسول الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را خبر می دهند به اینکه آنان که از
اهل کتاب کفر ورزیدند، به زبان انبیای خود
لعنت شدند، در عین حال تعریض به همانها هم هست که این
لعنت بی جهت نبوده بلکه در اثر نافرمانی و تجاوزشان بوده است.
پرسشها و بهانه جوییهای بنی اسرائیل، زمینه ساز کفر و
گمراهی آنان شد.
ام تریدون ان تسـلوا رسولکم کما سئل موسی من قبل ومن یتبدل الکفر بالایمـن فقد ضل سواء السبیل. «آیا می خواهید از
پیامبر خود، همان تقاضای (نامعقولی را) بکنید که پیش از این، از
موسی کردند؟! (و با این بهانه جویی‌ها، از ایمان آوردن سر باز زدند.) کسی که کفر را به جای ایمان بپذیرد، از راه مستقیم (
عقل و
فطرت) گمراه شده است.»
اشتباه نشود
اسلام هرگز از پرسشهای علمی و سؤالات منطقی و همچنین تقاضای
معجزه برای پی بردن به حقانیت دعوت پیامبر ص جلوگیری نمی کند چرا که راه درک و فهم و ایمان همین ها است، ولی گروهی بودند که برای نرفتن زیر بار دعوت پیامبر ص سؤالات بی اساس و
معجزات اقتراحی را بهانه قرار می دادند، و با اینکه پیامبر ص به اندازه کافی دلیل و معجزه در اختیارشان قرار داده بود، هر یک از راه می رسید پیشنهاد خارق عادت جدیدی می کرد، درحالی که می دانیم اعجاز و خارق عادات بازیچه این و آن نیست، به مقداری لازم است که اطمینان به صدق گفته
های پیامبر ص ایجاد کند و گرنه پیامبر ص یک خارق العاده گر نیست که گوشه ای بنشیند و هر کس بیاید و پیشنهاد معجزه‌ای مطابق میل و سلیقه خویش کند. از این گذشته گاهی تقاضاهای نامعقولی همچون دیدن خدا با
چشم، و یا ساختن
بت می کردند.
کفرورزی گروهی از بنی اسرائیل، پیامد غلو آنان در
دین بود.
قل یـاهل الکتـب لاتغلوا فی دینکم غیر الحق... «بگو: «ای اهل کتاب! در دین خود، غلو (و زیاده روی) نکنید! و غیر از حق نگویید....»
لعن الذین کفروا من بنی اسرءیل علی لسان داود وعیسی ابن مریم... «کافران بنی اسرائیل، بر زبان داوود و عیسی بن مریم،
لعن (و نفرین) شدند! این بخاطر آن بود که گناه کردند، و تجاوز می نمودند.» (بیان گرایش گروهی از بنی اسرائیل به کفر پس از اشاره به
غلو و
گزافه گویی اهل کتاب در دین، می‌تواند بیانگر این باشد که کفرورزی آنان، پیامد غلوشان بوده است.)
و در آیه به پیامبر ص دستور می دهد که به دنبال روشن شدن اشتباه اهل کتاب در زمینه غلو درباره پیامبران الهی با استدلالات روشن از آنها دعوت کند که از این راه رسما باز گردند و می گوید، " بگو‌ای اهل کتاب در
دین خود، غلو و تجاوز از حد نکنید و غیر از حق چیزی مگویید" (قل یا اهل الکتاب لا تغلوا فی دینکم غیر الحق. البته غلو نصاری روشن است و اما در مورد غلو
یهود که خطاب یا اهل الکتاب شامل آنها نیز می شود بعید نیست که اشاره به سخنی باشد که درباره عزیر می گفتند و او را
فرزند خدا می دانستند. و از آنجا که سرچشمه غلو غالبا پیروی از
هوا و هوس گمراهان است، برای تکمیل این سخن می گوید: از هوسهای اقوامی که پیش از شما گمراه شدند و بسیاری را نیز گمراه کردند و از راه مستقیم منحرف گشتند، پیروی نکنید.
کفر بنی اسرائیل به تورات (قرآن)،
کفر بنی اسرائیل به خدا (قرآن)،
کفر بنی اسرائیل به قرآن (قرآن)،
کفر بنی اسرائیل به قیامت (قرآن)،
کفر بنی‌اسرائیل به عیسی (قرآن)،
کفر بنی‌اسرائیل به محمد (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۳۹۶، برگرفته از مقاله «کفر بنی اسرائیل».
