کفأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كَفْأ (به فتح کاف و سکون فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای وارونه كردن، منصرف كردن و بر رو انداختن است.
كَفْأ (مثل عقل) به معنای وارونه كردن، منصرف كردن و بر رو انداختن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در شكايت از قريش فرموده:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَعْدِيكَ عَلَى قُرَيْش فَإِنَّهُمْ قَدْ قَطَعُوا رَحِمِي وَ أَكْفَأُوا إِنَائِي وَ أَجْمَعُوا عَلَى مُنَازَعَتِي» «خدايا من از قريش بر تو شكايت می‌كنم كه آنها «رحم» مرا قطع كردند، و ظرفم را وارونه نمودند و بر مخالفت من اتفاق كردند.»
(شرح‌های خطبه:
) «اكفاء اناء» كنايه از تضييع حقوقش از طرف
قریش است.
درباره زمان بعد از خودش فرموده:
«سَيَأْتي عَلَيْكُمْ زَمَانٌ يُكْفَأُ فِيهِ الاِْسْلاَمُ كَمَا يُكْفَأُ الاِْنَاءُ بِمَا فِيهِ» «به زودى بر شما زمانى مى‌آيد كه
اسلام در آن وارونه مى‌شود مانند وارونه شدن ظرف با آن چه در آن است.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کفأ»، ج۲، ص۹۰۶.
