کشف الأستار عن وجه الغائب عن الأبصار (کتاب)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
«کشف الاستار عن
وجه الغائب عن الابصار» تالیف
محدث نوری در موضوع مهدویت به
زبان عربی است که مولف در سال ۱۳۱۷ ق، از نگارش آن فراغت یافته است.
سبب تالیف کتاب آن بوده که قصیدهای از شاعری ناشناس، به دست علمای
نجف میرسد که طی آن، شاعر ضمن طرح اختلاف
مسلمانان در باب ولادت
حضرت بقیة الله الاعظم عجّلاللهفرجهالشریف ، از امکان تولد،
طول غیبت و طول عمر آن حضرت اظهار تعجب کرده و
شیعیان را مورد
استهزاء قرار میدهد. مولف نیز بنا به تقاضای آیتالله محمد حسین
کاشف الغطاء ، اثر حاضر را در رد آن، که به «قصیده بغدادیه» معروف بود، تالیف کرد.
کتاب در یک جلد منتشر شده است که مشتمل بر مقدمه مولف، دو فصل و یک خاتمه است. در انتهای کتاب، سه قصیده به عنوان ملحقات آورده شده است.
مقدمه که در ذکر قصیده بغدادیه است، با این دو بیت آغاز میشود:
«الاای
دانشمندان معاصر و دانایان زمان، ای نکته بینان ژرف اندیش و آگاه از دقائق اموری که اندیشهها در آن حیرانند. همانا اندیشه من نسبت به پیشوای قائمی که مردم درباره او در نزاعند و امر او بر ایشان مشتبه گردید، سخت در حیرت و سردرگمی است.
شاعر در این شعر، با منکر شدن وجود
حضرت حجت عجّلاللهفرجهالشریف و با بافتن اباطیلی، به تمسخر ماجرای «
سرداب » میپردازد و محدث نوری نیز در دو فصل، به خوبی توانسته است که جواب این شاعر را بدهد.
ایشان در فصل اول، این نکته را مطرح میسازد که همه علمای
امامیه بر این مطلب
اجماع دارند که
مهدی موعود کسی جز حضرت حجة بن الحسن بن علی بن محمد بنعلی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین ابن علی بن ابی طالب علیهالسّلام نمیباشد که در سال ۲۵۵ ق به دنیا آمده و از سال ۲۶۰ ق
غیبت صغری و از سال ۳۲۹ ق
غیبت کبرای خویش را به امر الهی آغاز نمودهاند و این
غیبت ادامه خواهد داشت تا هر زمان که
خداوند اذن ظهور بدان حضرت عجّلاللهفرجهالشریف دهد تا خروج کرده بساط ظلم را برچیند و پرچم
عدل و
اسلام را بر بسیط زمین به اهتزاز درآورد.
سپس اعتراف بیش از چهل تن از علمای برجسته
اهل سنت را که به ولادت مهدی موعود تصریح کرده و گفتهاند که او از سلاله
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلّم ، همنام وی و فرزند
امام حسن عسکری علیهالسّلام است، به طور مبسوط درج و نقل مینماید.
در همین فصل مرحوم محدث، حدیث معروف و متواتری که
شیعه و
سنی از پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلّم نقل کردهاند، مبنی بر آن که خلفای پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلّم دوازده تن به عدد نقباء
بنی اسرائیلاند را آورده نتیجه گرفته که این دوازده خلیفه
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلّم ، کسی جز
ائمه شیعه صلیاللهعلیهوآلهوسلّم نمیباشند و همه
توجیهات دیگر مثل آنچه که قاضی عیاض گفته، باطل است و مفاسد متعددی به همراه دارد که مبین ناسزایی آن
توجیه است. نتیجه نهایی آن که چون خلیفه یازدهم یعنی امام حسن عسکری علیهالسّلام در سال ۲۶۰ ق از دنیا رفته، لاجرم باید که خلیفه دوازدهم که فرزند امام حسن عسکری عجّلاللهفرجهالشریف است پیش از آن تاریخ به
دنیا آمده و اکنون در پس پرده
غیبت باشند.
نویسنده در فصل دوم، به ترتیب به رد یکایک شبهاتی که در ابیات قصیده بغدادیه طرح گشته میپردازد و ضمن پاسخگویی بدانها نکات جالبی از جمله ویژگیهای یاران حضرت مهدی عجّلاللهفرجهالشریف در نزد عامه،
علائم ظهور حضرت عجّلاللهفرجهالشریف و برکات خارق العاده دولت مهدی عجّلاللهفرجهالشریف ، مقامات مهدی در
تورات و زنده شدن
اصحاب کهف در دولت او را مطرح میسازد.
وی در خاتمه، تهمت ناروایی که صاحب قصیده بغدادیه در آخرین بیت منظومه خویش به شیعه زده (مبنی بر این که شیعه معتقد است امام زمان عجّلاللهفرجهالشریف در سردابی واقع در
سامرا غائب شده و از همان جا هم ظهور خواهد کرد) را پاسخ داده و با اسلوبی ویژه و بیانی روشن و استدلالی قوی، نادرستی این ناسزا را آشکار میسازد.
نویسنده کتاب را در
نجف اشرف و در وقت سلطه
عثمانیها نوشته است، لذا مجبور بوده که از سر تقیه، در اثنای کتاب، گاه به مدح و تمجید از سلطان عثمانی مبادرت نماید. لذا بایسته مینمود که مترجم این نکته را در مقدمه ترجمه خویش یادآور شود تا خواننده به هنگام برخورد با این مدح و تمجیدها، از هرگونه سردرگمی و احیانا سوء تفاهم در امان بماند.
در پایان، ملحقات ذکر شده که در آن، مطالب کتاب توسط مرحوم
کاشف الغطاء ، شیخ محمد جواد بلاغی و سید محسن امین به نظم درآمده و به همراه زندگی نامه این سه بزرگوار به پیوست کتاب، چاپ و منتشر شده است.
آیتالله سید علی میلانی در ابتدای کتاب مقدمه نسبتا مفلصلی را قلم زده و در ادامه، زندگی نامه مولف و مقدمه ناشر نقل شده است. در پایان نیز فهرست مطالب آمده است.
مولف از پاورقی نیز به عنوان رفع اشکالات متن و یا توضیح ابهامات استفاده کرده و در برخی موارد پاورقی را برای ذکر منابع مورد استفاده، در متن استفاده کرده است.
کتابخانه مهدویت،مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.