• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کسر (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




كَسْر (به فتح کاف و سکون سین) از واژگان نهج البلاغه به معنای شكستن است. از مشتقات این کلمه در نهج البلاغه كِسْر (به کسر کاف و سکون سین) به معنای گوشه منزل و طرف پایين خيمه است و این لفظ فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.



كَسْر به معنای شكستن است. كِسْر (مثل فكر) به معنی گوشه منزل و طرف پایين خيمه است.


حضرت علی (علیه‌السلام) درباره خودش فرموده: «أَنَا وَضَعْتُ فِي الصِّغَرَ بَكَلاَكِلِ الْعَرَبِ وَكَسَرْتُ نَوَاجِمَ قُرُونِ رَبِيعَةَ وَمُضَرَ » «من در كوچكى سينه‌هاى (بزرگان) عرب را به خاک انداختم و شاخه‌هاى بلند (سرگردان) قبيله ربيعه و مضر را شكستم.» (شرح‌های خطبه: )
حضرت در جایی دیگر فرموده: «كَقَيْضِ بَيْض في أَدَاح يَكُونُ كَسْرُهَا وِزْراً وَ يُخْرِجُ حِضَانُهَا شَرّاً» (همچون تخم افعى در لانه پرندگان (نباشيد) كه شكستن آن گناه است (زيرا گمان مى‌رود تخم پرنده باشد) امّا جوجه آن شرّ و زيان‌بار است.) (شرح‌های خطبه: ) و آن در «بيض- دحو» مشروحا گذشت.

۲.۱ - كِسْر

در صفین به ياران خود فرمود:«وَعَلَيْكُمْ بِهذَا السَّوَادِ الاَْعْظَمِ وَالرِّوَاقِ المُطَنَّبِ فَاضْرِبُوا ثَبَجَهُ فإِنَّ الشَّيْطَانَ كَامِنٌ فِي كِسْرِهِ» «حمله كنيد به اين اهل شام و به آن خيمه طناب‌دار، از وسط آن بزنيد كه شيطان در پایين آن موضع گرفته است.» منظور از «شیطان» معاویه است و مراد از «الرواق» چادر معاويه مى‌باشد.» (شرح‌های خطبه: )

۲.۲ - كَسِيرة

در جایی دیگر فرموده:«دَامِيَةَ الْمِعْزَى الْكَسِيرَةَ» يعنى «بز پا شكسته و مجروح كه در «دم» گذشت.» (شرح‌های نامه: )

لفظ كِسْر فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۰۱.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۷۳.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۷۳، خطبه ۱۹۲.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۱۸۱، خطبه ۱۹۵.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۰۰، خطبه ۱۹۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۶۷، خطبه ۱۹۲.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۵۲۰.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۵۲۷.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۷، ص۴۹۷.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۲، ص۳۳.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۱۹۷.    
۱۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۷۲، خطبه ۱۶۶.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۹۵، خطبه ۱۶۱.    
۱۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۴۰، خطبه ۱۶۶.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۶۹، خطبه ۱۶۶.    
۱۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۷۲.    
۱۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۷۳.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۶، ص۴۱۱.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۷۶.    
۲۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۸۲.    
۲۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۲۶، خطبه ۶۵.    
۲۲. عبده، محمد، نهج البلاغه، - ط مطبعه الاستقامه، ص۱۱۱، خطبه ۶۴.    
۲۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۷، خطبه ۶۶.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۲۹، خطبه ۶۶.    
۲۵. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۳۸۴.    
۲۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۳۹۱.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۳، ص۱۰۴.    
۲۸. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۷.    
۲۹. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۶۸.    
۳۰. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۶۹، نامه ۴۱.    
۳۱. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۷۳، نامه ۴۱.    
۳۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۳، نامه ۴۱.    
۳۳. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۴۵، نامه ۴۱.    
۳۴. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۴۵.    
۳۵. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۴۹.    
۳۶. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۰، ص۱۲۱.    
۳۷. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۷۷.    
۳۸. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۱۶۷.    
۳۹. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۲۶، خطبه ۶۵.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کسر»، ج۲، ص۹۰۱.    






جعبه ابزار