کِذْب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كِذْب (به کسر کاف و سکون ذاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای دروغ گفتن است. از مشتقات کلمه کذب در نهج البلاغه
كَذِب (به فتح کاف و کسر ذاء) به معنای براى دفعه است.
اَكَاذيب (به فتح الف و کاف) به معنای دروغ‌ها است.
أُكْذُوبة (به ضم الف و سکون کاف) به معناى دروغ است.
كِذْب:
(مثل وزر و كتف) چنان كه در
قاموس و
صحاح گفته است.
ولى وزن اوّل در قرآن مصدر و وزن دوم اسم مصدر آمده است. «كذبه» براى دفعه است.
اكاذيببه معنی دروغ‌ها است و آن جمع
اكذوبه به معنى دروغ است.
حضرت علی (علیه‌السلام) به
معاویه مى‌نويسد:
«فَقَدْ سَلَكْتَ مَدَارِجَ أَسْلاَفِكَ بِادِّعَائِكَ الاَْباطِيلَ وَ إقْحَامِكَ غُرُورَ الْمَيْنِ وَ الاَْكَاذِيبِ» «حقا كه داخل راه‌هاى گذشتگانت شدى با ادعاى باطل‌ها و با وارد شدنت به فريب‌هاى دروغ و اكاذيب»
و حضرت فرموده:
«كَوَاذِبُ الاْمَالِ» جمع كاذبه است. (آرزوها را تكذيب كرده‌اند.)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کذب»، ج۲، ص۸۹۷.
