ابوصفر، کُثیر بن عبدالرحمان بن اسود بن عامر خزاعی ازدی، از شاعران مشهور عصر اموی و دلباخته عزه ضمری، دختر جمیل ضمری و در عشقش، پاکدامن بود. وی پیرو کیسانیه بود و به امامت محمد بن حنفیه اعتقاد داشت. او به عبدالملک بن مروان و بنیامیه پیوست و از سوی آنها تکریم شد. کثیر گرایشهای شیعی داشت و نسبت به خاندان ابوطالب تعصب میورزید و هواخواه آنان بود. عبدالملک از این مسئله آگاهی داشت و لذا هرگاه عبدالملک میخواست حقیقت امری را از او بپرسد، به علی بن ابیطالب سوگندش میداد. کثیر از مردم مدینه و بیشتر اقامتش در مصر بود و به سال ۱۰۵ قمری همانجا نیز درگذشت. عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۹۱. |