کثیر بن عبدالرحمان خزاعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوصخر کثیر بن عبدالرحمان خزاعی (
۲۳-
۱۰۵ق)، معروف به کثیر عزّة، از شعرای اهل
حجاز و غزلسرایی معروف در
عصر اموی بود. وی معاصر
امام باقر (علیهالسّلام) بود و خود را
شیعه وانمود میکرد.
ابوصخر کثیر بن عبدالرحمان بن اسود بن عامر بن عویمر خزاعی حجازی کثّیر عزّة مدنی، از
طایفه بنی ملیح بود
و در سال ۲۳ق در کلیّة، از روستاهای بین
مکه و
مدینه متولد شد و رشد یافت.
وی از بهترین شعرای اهل حجاز
و غزلسرایی معروف
در عصر اموی بود.
مدتی در
مصر اقامت داشت.
او معاصر
امام باقر (علیهالسّلام) بود
و خود را
شیعه وانمود میکرد.
برخی وی را از
غلات شیعه یا از شیعیان
خشبیّه،
(خشبیه کسانیاند که با چوب از جانب
مختار به حمایت
ابن حنفیه رفتند.) و برخی از
کیسانیه،
پیروان
مختار بن ابی عبیده ثقفی که نخست برای
علی بن الحسین (علیهالسّلام) و سپس برای
محمد حنفیه دعوت میکردند، میدانند.
مورخان وی را از عشاق بهنام عرب دانسته
که عاشق و خواهان زنی به نام عزّه بنت حمیل بود که دربارهاش اشعار زیادی دارد و به همینجهت به کثیر عزّة معروف گشت.
اشعاری در مدح
اهلبیت (علیهمالسّلام) نیز سروده است.
او دارای دیوان شعری است که در برخی منابع ذکر شده است.
وی به سال ۱۰۵ق در مدینه وفات کرد
و روایت شده است که امام باقر (علیهالسّلام) نیز در
تشییع جنازه او شرکت کرد.
زمان درگذشت او را مختلف آوردهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۳۰، برگرفته از مقاله «کثّیر خزاعی».