کثیر السهو
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کثیر السهو به معنای بسیار سهو کننده است.
از احکام آن به مناسبت در بابهای
اجتهاد و تقلید،
صلات،
تجارت و
شهادات سخن گفتهاند.
سهو در برابر
تذکر، بر شک و فراموشی نیز اطلاق میشود، هرچند در کاربرد خاص بر آن دو اطلاق نمیگردد. سهو به معنای خاص عبارت است از محو شدن صورت علمی چیزی از
قوه ذاکره انسان بدون محو آن از حافظه به گونهای که با اندک تامل و
تذکری به یاد میآورد.
مقصود از کثیر السهو کسی است که سهو بسیار بر او عارض میشود.
از عنوان کثیر السهو در برخی ابواب فقه بحث شده است که به برخی از آنها اشاره میشود
کسی که در
نماز، چه در افعال و چه در رکعات بسیار شک میکند، نباید به شک خود اعتنا کند، بدینمعنا که بنا را بر وقوع مشکوک میگذارد، مگر آنکه چنین بنایی موجب بطلان نماز گردد که در این صورت بنا را بر عدم وقوع مشکوک میگذارد.
بنابر اینکه مراد از سهو در کثیر السهو اعم از کثیر الشک باشد و شامل کثیر النسیان نیز شود، آیا
حکم آن، حکم کثیر الشک است و پس از
متذکر شدن بنا را بر وقوع آنچه سهو کرده است میگذارد یا نه؟ مسئله محل اختلاف است.
قول دوم به مشهور نسبت داده شده،
بلکه بر آن ادعای
اجماع شده است.
بنا براین قول چنانچه جزء فراموش شده
رکن باشد و نمازگزار پس از داخل شدن در رکن بعد
متذکر آن شود، نماز باطل خواهد بود، اما اگر رکن نباشد و از محل جبران آن نیز نگذشته باشد، باید آن را به جا آورد و اگر از محل آن گذشته باشد، در صورتی که از واجباتی باشد که
قضا دارد، باید پس از سلام نماز قضای آن را به جا آورد،
مگر
سجده سهو که از جمعی سقوط وجوب آن از کثیر السهو نقل شده است، در صورتی که سهو سبب وجوب سجده سهو گردد.
از جمعی نقل شده که شک کثیر السهو و نه سهو او ـ در حکم شک کثیر الشک است و به آن اعتنا نمیشود.
برخی کثیر السهو نبودن را از شرایط
مرجع تقلید شمردهاند.
از عیوب
برده که موجب ثبوت
حق فسخ برای خریدار میشود، به تصریح برخی، کثرت سهو و فراموشی او است.
گـواهـی کـثیـر السـهـو کـه نمیتواند مورد
شهادت را با درست ضبط کند پذیرفته نیست.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۷، ص۷۸.