مهل - به ضم میم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُهْل (به ضم میم و سکون هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای ته مانده روغن است. اين لفظ سه بار بيش‌تر در
قرآن نيامده است.
مُهْل را ته مانده روغن زيتون، آهن و مس مذاب و غيره گفته‌اند.
مُهْل به گفته بسيارى از مفسران و ارباب لغت، فلز مذاب و گداخته است و به گفته بعضى ديگر هم چون
راغب در
مفردات، به معنى تفاله و دُردىّ ته‌نشين شده روغن است، كه چيزى است بسيار نامطلوب،
ولى معنى اول مناسب‌تر به نظر مى‌رسد.
(وَ إِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ) (و اگر تقاضاى آب كنند، آبى براى آنان مى‌آورند كه هم چون فلز گداخته صورت‌ها را بريان مى‌كند.)
(إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ) (طَعامُ الْأَثِيمِ) (كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ) (به يقين
درخت زقّوم، غذاى گنهكاران است،همانند فلز گداخته در شكم‌ها مى‌جوشد.)
(يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ) (همان روزى كه آسمان هم چون فلز گداخته مى‌شود.)
ظاهراً مراد از آن در آيات، فلزّ مذاب است؛ یعنی: روزى كه آسمان هم چون مس گداخته شود.
اين لفظ سه بار بيش‌تر در قرآن مجيد نيامده است.
•
قرشی بنایی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مهل»، ج۶، ص۳۰۱.
