کافور (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کافور از
واژگان قرآن کریم که نام
عطری است و همچنین غلاف ثمرهها و غنچه آنها را نیز
کافور گویند.
کافور:
نام
عطری است و همچنین غلاف ثمرهها و غنچه آنها را نیز
کافور گویند.
در
اقرب الموارد گوید:
کافور عطری است از درختی که در جبال
هند و
چین است بهدست میآید، درخت آن سایه بزرگ دارد و
کافور در جوف شاخهها و ترکههای آن میباشد، رنگ
کافور ابتدا قرمز است و با
تصعید سفید میگردد.
(اِنَّ الْاَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَاْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً • عَیْناً یَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ) «عَیْناً» را اگر بیان
کافور بگیریم، نتیجه این میشود که
کافور چشمهایست در
بهشت، یعنی: «نیکوکاران میآشامند از جامی که مخلوط آن از
کافور است و آن چشمهایست که بندگان خدا از آن میآشامند». ظاهرا مراد از
ابرار اصحاب یمین و از
عباد اللّه مقرّبوناند.
شاید مراد از
کافور عطر مخصوص باشد که به جام مخلوط شده و «عَیْناً» در تقدیر «مِن عَینِِ» است در
اینصورت کافور نکره است، نمیشود به
کافور دنیا قیاس کرد.
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کفر"، ج۶، ص۱۲۴.