• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کافور (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: قاموس قرآن (جلد ۶)
مقالات مرتبط: کافور (لغات‌قرآن)، کافور.
دیگر کاربردها: کافور (ابهام‌زدایی).


کافور از واژگان قرآن کریم که نام عطری است و همچنین غلاف ثمره‌ها و غنچه آنها را نیز کافور گویند.


کافور:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۲۴.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۱۷.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۷۷.    
نام عطری است و همچنین غلاف ثمره‌ها و غنچه آنها را نیز کافور گویند.
در اقرب الموارد گوید: کافور عطری است از درختی که در جبال هند و چین است به‌دست می‌آید، درخت آن سایه بزرگ دارد و کافور در جوف شاخه‌ها و ترکه‌های آن می‌باشد، رنگ کافور ابتدا قرمز است و با تصعید سفید می‌گردد.
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۴، ص۵۶۷.    


(اِنَّ الْاَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَاْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً • عَیْناً یَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ‌)
[۵] انسان/سوره۷۶، آیه۵-۶.    
«عَیْناً» را اگر بیان کافور بگیریم، نتیجه این می‌شود که کافور چشمه‌ایست در بهشت، یعنی: «نیکوکاران می‌آشامند از جامی که مخلوط آن از کافور است و آن چشمه‌ایست که بندگان خدا از آن می‌آشامند». ظاهرا مراد از ابرار اصحاب یمین و از عباد اللّه مقرّبون‌اند.
(ببینید: سابقون (مفردات‌قرآن)، مقربون (مفردات‌قرآن))

شاید مراد از کافور عطر مخصوص باشد که به جام مخلوط شده و «عَیْناً» در تقدیر «مِن عَینِِ» است در اینصورت‌ کافور نکره است، نمی‌شود به کافور دنیا قیاس کرد.
[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۲۴.    
[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۹۹.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۱۶.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۵۷.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۲۴.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۱۷.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۷۷.    
۴. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۴، ص۵۶۷.    
۵. ↑ انسان/سوره۷۶، آیه۵-۶.    
۶. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۲۴.    
۷. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۹۹.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۱۶.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۵۷.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کفر"، ج۶، ص۱۲۴.    


رده‌های این صفحه : کافور | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره انسان | واژه شناسی واژگان فقهی قرآن
جعبه ابزار