کارمند
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کارمند به معنای کسی که در اداره یا شرکتی به طور ثابت کار میکند و در ازای آن حقوق میگیرد، است.
از احکام آن به مناسبت در ابواب مختلف فقهی، اعم از
عبادات و
معاملات سخن گفتهاند.
عنوان یاد شده از عناوین
مستحدثه است و در اصطلاح
حقوق به کسانی که تحت حمایت
قانون مدیریت خدمات کشوریاند، گفته میشود.
در گذشته حقوق بگیران دولتها بخشی از اهل
دیوان به شمار میرفتند که در کتب فقهی از آنان به اهل دیوان تعبیر شده است.
استخدام و به کارگیری کارمند در قالب
اجاره صورت میگیرد که از آن به اجاره
اعمال تعبیر میشود.
کارمندی در اداره یا شرکتی که مستلزم ارتکاب
حرام باشد
جایز نیست مانند کارمندی در بانکهایی که بر پایه
ربا کار میکنند.
کارمندی در دستگاه حاکمان
ستمگر اگر اعانت آنان بر ستمشان را در پی داشته باشد، حرام است.
کارمند موظف است در چارچوب قرار داد، در ساعت کاری به کار بپردازد و اشتغال به کاری دیگر بر خلاف قرار داد جایز نیست، حتی اگر اقامه
نماز مزاحم کار باشد، اقامه آن جایز نیست مگر آنکه مسئول مربوط اجازه داده باشد.
به حقوقی که کارمند میگیرد، چنانچه از خرج سالش زیاد بیاید،
همچنین بـه پولی که دولت در طول مدت خدمت برای او کنار میگذارد
خمس تعلق میگیرد.
بر کارمند لازم نیست نسبت به مبالغی که دولت به عنوان حق
همسر و اولاد به او میدهد برای تصرف از آنان اجازه بگیرد.
جایز نیست کارمند برای تسریع در کار ارباب رجوع
رشوه بگیرد.
جایز است کارمند پس از مدت معین در قرار داد بر حسب قانون بازنشستگی بازنشسته شود و بدون انجام کار، حقوق دریافت کند، چنانکه دریافت حقوق بازنشستگی برای بازماندگان وی پس از فوتش جایز خواهد بود.
دولت یا شرکت استخدام کننده کارمند میتواند سنوات خدمتی او را بخرد و از این راه به خدمت او پایان دهد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام) ، ج۷، ص ۳۶.