کَأْب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَأْب (به فتح کاف و سکون همزه) یا
کَئْب و
کَآبَة (به فتح کاف و باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای غم و اندوه است. این کلمه سه بار در
نهج‌البلاغه آمده است.
کَأْب و
کَآبَة به معنی غم و اندوه است و آن با «مدّ» است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در دعاى خود فرمود:
«اللَّهُمَّ إِنَّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ، وَكَآبَةِ المُنْقَلَبِ، وَسُوءِ المَنظَرِ فِي الاَْهْلِ وَالمَالِ والْوَلَدِ.» «خدايا من به تو پناه مى‌برم از مشقّت سفر و اندوه برگشتن و منظر زشت در مال و بد حالى اهل و فرزند.»
(شرح‌های خطبه:
)
و نيز فرموده:
«نَسْأَلُ اللهَ سُبْحَانَهُ أَنْ يَجْعَلَنَا وَإِيَّاكُمْ مِمِّنْ لاَ تُبْطِرُهُ نَعْمَةٌ، وَلاَ تُقَصِّرُ بِهِ عَنْ طَاعَةِ رَبِّهِ غَايَةٌ، وَلاَ تَحُلُّ بِهِ بَعْدَ الْمَوْتِ نَدَامَةٌ وَلاَ كَآبَةٌ.» «از
خدا مى‌خواهيم ما و شما از كسانى قرار دهد كه او را نعمت به طغيان وا ندارد و بعد از مرگ ندامت و اندوهى بر او وارد نشود.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه سه بار در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کئب»، ج۲، ص۸۸۹.
