• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

پشم (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



پوشش روی پوست حیواناتی مانند گوسفند و شتر را پشم گویند.



پشم ، موی نرمی است که بر تن حیواناتی چون شتر و گوسفند و بز می‌روید.
[۱] لغت نامه، ج۴، ص۴۹۲۵، «پشم».
در این مدخل از واژه‌های «اشعار»، «اصواف»، «اوبار» و «العهن» استفاده شده است.


در آیاتی از قرآن به استفاده از پشم و کرک جهت تهیه لوازم منزل، اشاره شده است: «... جَعَلَ لَکُم مِن جُلودِ الاَنعـمِ... و مِن اَصوافِها‌واَو بارِها و اَشعارِها اَثـثـًا و مَتـعـًا اِلی‌حین»؛ و خدا برای شما از خانه‌هایتان محل سکونت (و آرامش ) قرار داد؛ و از پوست چهارپایان نیز برای شما خانه‌هایی قرار داد که روز کوچ کردن و روز اقامتتان، به آسانی می‌توانید آنها را جا به جا کنید؛ و از پشم و کرک و موی آنها، برای شما اثاث و متاع (و وسایل مختلف زندگی) تا زمان معیّنی قرار داد.


چنان‌که نقل شده پیامبر اسلام و دیگر پیامبران مانند‌ موسی و هارون و عیسی (علیهم السلام) نیز لباس‌های پشمی می‌پوشیدند.

۳.۱ - فلسفه پشمینهپوشی پیامبران

فلسفه پشمینهپوشی این رهبران دینی در کلام علی (علیه السلام) از بین بردن اثرات منفی فقر بر تهی‌دستان دانسته شده است ، افزون بر این به طور کلی پشمینهپوشی، سمبل پارسایی و لباس صالحان و عارفان و... شمرده شده است.


پشم چیده شده از حیوان حلال‌گوشت- اعم از زنده و مرده- پاک و نماز با آن صحیح است. اگر پشم حیوان یاد شده از بن کنده شود، به‌گونه‌ای که اجزایی از حیوان همراه آن باشد، ازالۀ اجزاء و شستن موضع اتّصال به پوست، برای نماز واجب است.


پشم حیوان حرام‌گوشت پاک است، ولی نمازگزاردن در لباس تهیّه شده از آن صحیح نیست، جز پشم خز در صورتی که خالص باشد و با پشم حیوانی همچون روباه و خرگوش که نماز در آن صحیح نیست، آمیخته نباشد.
برخی فقها سنجاب، سمور و فنک (گونه‌ای روباه کوچک اندام) را نیز همچون خز استثنا کرده‌اند.


جواز نماز خواندن در لباسی که معلوم نیست از پشم حیوان حلال‌گوشت تهیّه شده یا حرام‌گوشت، اختلافی است.


سجده بر پشم، جز در حال اضطرار جایز نیست.


گوسفندی که وقف شده پشم آن نیز داخل در وقف است، مگر آنکه استثنا شده باشد.

۸.۱ - معامله گوسفند پشم‌دار

فروش گوسفند پشم‌دار در برابر پشم یا گوسفند بدون پشم جایز است و ربا محسوب نمی‌شود.


۱. لغت نامه، ج۴، ص۴۹۲۵، «پشم».
۲. نحل/سوره۱۶، آیه۸۰.    
۳. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج۱۰، ص۴۷.    
۴. شریف رضی، نهج‌البلاغه، خطبه۲۰۹.    
۵. ابن عربی، احکام‌ القرآن، ج۳، ص۱۱۴۰.    
۶. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۸، ص۷۴.    
۷. طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۱، ص۱۲۶.    
۸. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۸، ص۷۵-۷۶.    
۹. طباطبایی حکیم، محسن، مستمسک العروة، ج۵، ص۳۲۱-۳۲۵.    
۱۰. طباطبایی حکیم، محسن، مستمسک العروة، ج۵، ص۳۲۶-۳۲۷.    
۱۱. طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی، ج۱، ص۵۶۶.    
۱۲. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۸، ص۴۱۱-۴۱۲.    
۱۳. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۸، ص۱۳.    
۱۴. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۳، ص۳۹۰.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۲۲۵، برگرفته از مقاله «پشم».    


رده‌های این صفحه : پشم | موضوعات قرآنی




جعبه ابزار