پایان عمر حضرت اسماعیل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حضرت اسماعیل در
مکه زندگی می‌کرد ومقام کلیداری
ولیت مراسم
حج برعهده او بود.
حضرت اسماعیل با خانواده و فرزندانش در مکه زندگی می‌کرد،
و به عنوان
پیامبر و راهنمای مردم می‌زیست و برای شکوهمند نمودن مراسم
حج در هر سال نقش مهم داشت،
و در حقیقت کلید داری و مقام
تولیت حج بر عهده او بود.
ساختمان
کعبه تا آن هنگام پرده نداشت، و به صورت سنگهای ساده ساخته شده بود، و اسماعیل در کنار کعبه دارای خانه‌ای بود و همان‌جا زندگی می‌کرد. تا این‌که روزی همسرش پیشنهاد کرد که پرده برای دو درگاه کعبه درست کند، اسماعیل ـ علیه‌السلام ـ پیشنهاد او را پذیرفت، همسرش آن دو
پرده را آماده کرد و در آن دو درگاه آویزان نمود، سپس همسرش پیشنهاد کرد که شایسته است برای همه ساختمان کعبه پرده ببافم، اسماعیل این پیشنهاد را نیز پذیرفت، از این رو آویختن پرده بر کعبه از آن عصر تاکنون
سنت است که هر سال در روز
عید قربان تعویض می‌شود.
هزینه زندگی اسماعیل، از
صید و
دامداری تأمین می‌شد،
پرده‌ای که نخستین بار برای کعبه بافته شد، از
پشم گوسفندان آن حضرت بود.
سال‌ها گذشت از
ابراهیم ـ علیه‌السلام ـ خبری نشد، اسماعیل نگران پدر بود، در انتظار او به سر می‌برد، از فراق پدر اندوهگین و چشم به راه بود، تا آن‌که جبرئیل نزد او آمد، رحلت پدرش ابراهیم ـ علیه‌السلام ـ را در
فلسطین به او خبر داد و به او تسلیت گفت و به اسماعیل عرض کرد: «باید صبر کنی، و در مورد فراق جانسوز پدر سخنی نامناسب نگویی که موجب
خشم خدا گردد.»
در ضمن جبرئیل به اسماعیل گفت: تو نیز از دنیا رحلت خواهی کرد، اسماعیل ۱۳۷ و به قولی ۱۸۰ سال عمر کرد و سرانجام از دنیا رفت و پیکرش را در کنار قبر مادرش در
حجر اسماعیل (کنار کعبه) به خاک سپردند.
اسماعیل می‌خواست
مقام نبوت ، بعد از او در نسل او باشد، خداوند خواسته او را اجابت کرد و
جبرئیل این بشارت را به اسماعیل داد، از این رو اسماعیل در روزهای آخر عمر یکی از فرزندان خود را طلبید، ودایع نبوت را به او سپرد، وصیت‌های خود را به او نمود.
با توجه به این‌که اسماعیل علیه‌السلام زود‌تر از اسحاق ـ علیه‌السلام ـ از دنیا رفت.
خداوند در قرآن دوازده بار از اسماعیل یاد کرده و او را به عنوان پیامبر صالح، متعهد، صادق الوعد، نیک سرشت و نیک روش، و شریک پدر در بازسازی ساختمان کعبه و پاکسازی آن از هر گونه شرک، و صابر یاد کرده است و در آیه ۸۶
سوره انعام پس از شمارش جمعی از پیامبران از نسل ابراهیم ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: «وَ إِسْماعِیلَ وَ الْیسَعَ وَ یونُسَ وَ لُوطاً وَ کلاًّ فَضَّلْنا عَلَی الْعالَمِینَ؛ و اسماعیل،
یسع ،
یونس و
لوط ، و همه را بر جهانیان برتری دادیم.»
منابع
۱) تاریخ انبیاء، عماد زاده؛
اندیشه قم، برگرفته از مقاله «پایان عمر حضرت اسماعیل»، شماره۶۰.
