پارسیان پاکستان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پارسیان، پیش از جدایی
پاکستان از
هند، در آنجا
سکونت گزیدند.
در حدود ۱۲۴۰/۱۸۲۵، اولین شرکت پارسی به نام جساوالا و شرکا در سِند تأسیس شد و با
رشد جامعه پارسی در کراچی، در ۱۲۵۵/۱۸۳۹ اولین «دخمه» (
گورستان)، در ۱۲۶۵/۱۸۴۹ نخستین
آتشکده، در ۱۲۷۵/ ۱۸۵۹ اولین
مدرسه، در ۱۲۸۶/۱۸۶۹ دومین آتشکده، و در ۱۲۹۲/ ۱۸۷۵ دومین دخمه تأسیس شد.
پس از
تأسیس بیمارستان، باشگاه ورزشی،
کتابخانه و مدارس خاص پارسیان، نخستین انجمن جوانان
زرتشتی در ۱۳۲۸/۱۹۱۰ به سرپرستی دستور جی والا در این شهر بنیان نهاده شد.
پارسیان، علاوه بر کراچی و لاهور، اخیراً کویته را نیز برای اقامت برگزیده اند.
آنان بویژه در
توسعه کراچی همانند بمبئی تأثیر بسزایی داشتهاند و در آنجا در زمینه های
کشتی سازی، هتلداری، داروسازی و
خرید و
فروش املاک فعال بوده اند، چنانکه رهبر جامعه پارسیان کراچی، جمشیدمهتا (۱۲۴۱ـ۱۳۳۲ش/ ۱۸۶۲ـ۱۹۵۳)، نخستین شهردار کراچی بود که سیزده سال این مقام را برعهده داشت.
همسر و
پزشک مخصوص
محمدعلی جناح، پایه گذار
پاکستان، نیز از پارسیان بودند.
پس از
اعلام استقلال پاکستان به عنوان کشوری
مسلمان، بسیاری از پارسیان که نگران آینده خود بودند و نیز به سبب وجود امکانات تحصیلی و شغلی در غرب، پاکستان را
ترک کردند و شمار آنان بشدت روبه کاهش نهاد، جز در کراچی که جمعیت و
ثروت متمرکزی از آنِ پارسیان داشت.
جامعه کنونی پارسیان پاکستان نسبت به پارسیان هند و کشورهای غربی، سنّتی تر مانده و کمتر در
معرض تبادلات فرهنگی قرار گرفته است.
(۱) هوخت، دوره ۱، ش ۷ (مهر ۱۳۲۹)، دوره ۲، ش ۳ (خرداد ۱۳۳۰)، ش ۱۰ (آبان ۱۳۳۰)، دوره ۴، ش ۱ (فروردین ۱۳۳۲).
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «پارسیان»، شماره۲۵۹۱.