پاداش اعتصام به خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی ازعواملی که باعث برخوردار شدن از پاداش الهی می‌شوند
اعتصام به
خداوند است.
اعتصام به خدا، سبب برخوردارى از پاداش عظيم الهى:
إلّا الّذين تابوا وأصلحوا واعتصموا باللّه وأخلصوا دينهم للّه فأولك مع المؤمنين وسوف يؤت اللّه المؤمنين أجرا عظيما.
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد كافران را بجاى مومنان ولى و تكيه گاه خود قرار ندهيد آيا مى‌خواهيد (با اين عمل) دليل آشكارى بر ضرر خود در پيشگاه خدا قرار دهيد؟! (زيرا)
منافقان در پائين‌ترين مرحله
دوزخ قرار دارند و هرگز ياورى براى آنها نخواهى يافت (بنا بر اين از طرح دوستى با دشمنان خدا كه نشانه نفاق است بپرهيزيد). مگر آنها كه
توبه كنند و جبران و اصلاح نمايند و به (دامن لطف) خدا چنگ زنند و دين خود را بارى خدا خالص كنند، آنها با مومنان خواهند بود و خداوند به افراد با
ایمان پاداش عظيمى خواهد داد.
این آیه شریفه استثنائى است از وعید و تهدیدى که خداى تعالى در مورد منافقین کرده و فرموده بود: (( ان المنافقین فى الدرک الاسفل من النار... ))
و لازمه این استثناء این است که دارندگان صفات مزبور در آن از جماعت منافقین خارج باشند و به صف مؤ منین بپیوندند و چون چنین لازمه اى داشته ، دنباله استثناء این را تذکر داد که دارندگان این صفات با مؤ منین خواهند بود و نیز پاداش آنان و مؤ منین را یکجا آورد و فرمود: (( فاولئک مع المؤ منین و سوف یوتى الله المؤ منین اجرا عظیما )) .
شرایط از بین بردن ریشه هاى نفاق و رهائى از صفات زشت آن:
خداى تعالى این عده را که از زمره منافقین استثناء کرده به چند صفت سنگین توصیف فرموده ، صفاتى که ریشه هاى نفاق جز در زمینه وجود آن صفات رشد نمى کند و شرایطى را یادآور شده که هر یک از آنها قسمتى از آن صفات زشت را از دلها پاک مى کند، یکى از آن شرائط و یا به عبارت دیگر یکى از آن عواملى که ریشه هاى
نفاق را مى خشکاند توبه است ، یعنى برگشتن به سوى خداى تعالى و این برگشتن وقتى نافع است که شخص تائب آنچه را که تاکنون از خود تباه ساخته اصلاح کند، اگر جان پاک خدادادى خود را آلوده کرده ، باید با رژیم هائى که هست آن آلودگى ها را پاک کند و این اصلاح نیز نتیجه اى نمى دهد، مگر آنکه انسان خود را از خطر لغزش و انحراف به خدا بسپارد و از او
عصمت و مصونیت بخواهد یعنى
کتاب خدا و
سنت پیغمبرش را پیروى کند زیرا راهى به سوى خدا نیست مگر آن راهى که خود او معین فرموده ، از آن گذشته هر راهى دیگر
راه شیطان است .
باز این اعتصام کار را تمام نمى کند و سود نهائى را نمى رساند مگر وقتى که
انسان دین خود را خالص براى خدا کند و اتفاقا اعتصام هم در همین
اخلاص معنا مى دهد، براى اینکه
شرک ،
ظلم است ، آن هم ظلمى که آمرزیده و بخشیده نمى شود و وقتى بیماردلان توبه کردند و اصلاح مفاسد خویش نمودند و به خداى عزوجل نیز اعتصام جستند و دین خود را خالص براى خدا نمودند، در آن هنگام مومن حقیقى خواهند بود و ایمانشان آمیخته با شرک خواهد بود و آن وقت است که از خطر نفاق ایمن شده ، خودشان
راه گم شده را پیدا مى کنند، همچنانکه فرموده است : (( الذین آمنوا و لم یلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن و هم مهتدون .
))
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۷۶، برگرفته از مقاله «پاداش اعتصام به خدا».
