وُلوج (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وُلوج: (وَتُولِجُ النَّهارَ فِى اللَّيْلِ) «وُلوج» در
لغت به معناى
«دخول» است،
اين آيه مى‌گويد: خداوند،
شب را در
روز و روز را در شب داخل مى‌كند (در هشت مورد ديگر
قرآن نيز، به اين معنا اشاره شده است). و داخل كردن شب در روز، و روز در شب، ممكن است اشاره به افزايش تدريجى و كوتاه شدن شب و روز در طول سال باشد، كه تدريجاً از يكى كاسته، و به صورت نامحسوسى بر ديگرى مى‌افزايد، تا فصول چهار گانه سال با ويژگى‌ها و آثار پر بركتش ظاهر گردد (تنها در دو نقطه از روى زمين است كه اين تغيير تدريجى و فصول چهار گانه نيست يكى نقطه حقيقى قطب شمال و جنوب است كه در طول
سال، شش ماه شب، و شش ماه روز مى‌باشد، و ديگرى خط باريک و دقيق استوا است كه در تمام سال، شب و روز يكسان است).
و يا اشاره به اين باشد كه تبديل شب به روز، و روز به شب، به خاطر وجود جو زمين به طور ناگهانى صورت نمى‌گيرد، تا انسان و همه موجودات زنده را در برابر خطرات مختلف قرار دهد، بلكه نخستين اشعه آفتاب از هنگام طلوع فجر در اعماق تاريكى نفوذ كرده، كم كم نفوذ بيشترى پيدا مى‌كند، تا تمام صفحه آسمان را بگيرد، درست به عكس چيزى كه به هنگام پايان روز و دخول شب تحقق مى‌يابد.
ترجمه و تفسیر ایات مرتبط با
وُلوج:
(تُولِجُ اللَّيْلَ فِي الْنَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الَمَيَّتَ مِنَ الْحَيِّ وَتَرْزُقُ مَن تَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ) (شب را در روز داخل مى‌كنى، وروز را در شب؛ زنده را از مرده بيرون مى‌آورى، و مرده را از زنده؛ و به هر كس بخواهى، بدون حساب، روزى مى‌بخشى.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
تولج مضارع از مصدر ايلاج است، و ايلاج
باب افعال از مصدر
ولوج است و
ولوج به معناى داخل شدن، و در نتيجه ايلاج به معناى داخل كردن است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ) (آيا نديدى كه خداوند شب را در روز، و روز را در شب داخل مى‌كند، و خورشيد و ماه را مسخّر ساخته و هر كدام تا سر آمد معيّنى به حركت خود ادامه مى‌دهند؟! خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از ايلاج شب در روز اين است كه شب رو به بلندى بگذارد و بعضى از ساعات روز را اشغال كند، يعنى، بعضى از ساعات كه قبلا روز بودند جزو خود سازد و مراد از ايلاج روز در شب عكس اين معنا است، و مراد از اينكه فرمود: هر يک از آفتاب و ماه مسخر و رام شده، تا اجلى مسمى جريان دارند، اين است كه هر وضعى از اوضاعشان تا وقتى معين است، و دوباره به وضع اول بر مى‌گردند.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «وُلُوج»، ص۶۱۶.
