وَکْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَكْر (به فتح واو و سکون کاف) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای لانه پرندگان در
درخت یا در
کوه می‌باشد. از این مادّه دو بار در
نهج‌البلاغه آمده است.
وَكْربه معنای لانه پرندگان در درخت یا در کوه می‌باشد. جمع آن «
اوكار» و «
وكور» آيد.
مواردی که در
نهج‌البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
معاد فرمايد:
«إِذَا تَصَرَّمَتِ الاُْمُورُ، ... وَ أَزِفَ النُّشُورُ، أَخْرَجَهُمْ مِنْ ضَرائِحِ الْقُبورِ، وَ أَوْكارِ الطُّيورِ، وَ أَوْجِرَةِ السِّباعِ وَ مَطَارِحِ الْمَهَالِكِ، سِرَاعاً إِلَى أَمْرِهِ.» «و چون كارهاى دنيا به آخر رسيد و قيامت نزديك شد، خداوند مردم را از گودال قبرها و لانه‌هاى پرندگان و سوراخهاى وحوش و سقوطگاه مهالك خارج مى‌كند، كه با سرعت به طرف امر قيامت مى‌روند.»
(شرح‌های خطبه:
)
مراد انسانهائى است كه پرندگان گوشتخوار و درندگان آنها را خورده‌اند.
درباره
علم خدا فرموده:
«عالِمُ السِّرِّ مِنْ ضَمائِرِ الْمُضْمِرينَ... وَتَغْريدِ ذَواتِ الْمَنْطِقِ في دَيَاجِيرِ الاَْوْكَارِ.» «داناى راز رازداران است و داناست به آواز خواندن پرندگان آواز خوان در تاريكيهاى لانه‌ها. »
شرح‌های خطبه: (
)
از این مادّه دو بار در «نهج البلاغه» به كار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وکر»، ج۲، ص۱۱۵۸.
