وَزْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَزْی (به فتح واو و سکون زاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای جمع شدن یا فشرده شدن است. «
توازى» برابر و روبرو بودن است. دو مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
وَزْیبه معنای جمع شدن یا فشرده شدن است.
مواردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شدند به شرح ذیل می‌باشند.
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در خطبه ۱۵۱ فرموده:
«وَ أَحْمَدُ اللَّهَ وَ أَسْتَعِينُهُ عَلَى مَداحِرِ الشَّيْطانِ وَ مَزاجِرِهِ، وَ الاعْتِصامِ مِنْ حَبائِلِهِ وَ مَخاتِلِهِ عَبْدُهُ وَ رَسولُهُ وَ نَجیبُهُ وَ صَفْوَتُهُ لا یُؤازَی فَضْلُهُ وَ لا یُجْبَرُ فَقْدُهُ.»«خداى را مى‌ستايم و از او بر اعمالى كه موجب طرد و منع
شیطان است كمک مى‌جويم و براى مصونيّت از گرفتارى در دام‌ها و فريب‌هاى شيطان از او يارى مى‌طلبم و گواهى مى‌دهم كه جز
خداوند يكتا معبودى نيست و
شهادت مى‌دهم كه «
محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)» بنده و فرستاده برگزيده و انتخاب شده اوست. در فضل و برترى، همتايى ندارد و فقدان وى جبران نگردد.»
(شرح‌های خطبه:
)
در رابطه با
خداوند فرموده:
«وَ ایْمُ اللَّهِ لَوْ أَنَّ هَذِهِ الصِّفَهَ کَانَتْ فِی مُتَّفِقَیْنِ فِی الْقُوَّهِ مُتَوَازِیَیْنِ فِی الْقُدْرَهِ لَکُنْتَ أَوَّلَ حَاکِمٍ عَلَی نَفْسِکَ بِذَمِیمِ الْأَخْلاَقِ وَ مَسَاوِئِ الْأَعْمَالِ.»«
سوگند به
خدا اگر اين وضع بين دو نفر كه در نيرو و توان مساويند وجود داشت تو نخستين حاكمى بودى كه خود بر مذموميّت
اخلاق و بدى كردارت حكم مى‌كردى.»
(شرح‌های خطبه:
)
در بعضی نسخه‌ها به جای «متوازیین» کلمه «متوازنین» آمده است.
دو مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وزی»، ج۲، ص۱۱۳۴.
