ولید بن عبیدالله بحتری (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ولید بن عبیدالله بحتری (
۲۰۵-
۲۸۴ق)، فردی
ادیب و فاضل و در
شعر فصیح و
بلیغ و نیز معاصر با
شاعر معروف
ابوتمّام در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوعباده ولید بن عبیدالله بن یحیی بن عبید بحتری طائی منبجی، در سال ۲۰۵ق در
منبج، شهری در
شام مابین
فرات و
حلب که کسری آن را بنا نمود، به دنیا آمد و در همان‌جا پرورش یافت و سپس به
عراق سفر کرد. مدت زیادی در
بغداد اقامت گزید و در نهایت به شام برگشت.
افرادی چون قاضی ابوعبدالله محاملی،
محمد بن یزید مبرد و
محمد بن احمد حکیمی از او روایت کردند.
ابوعباده فردی ادیب و فاضل و در شعر فصیح و بلیغ و نیز معاصر با شاعر معروف ابوتمّام بود.
بحتری بسیاری از خلفا از جمله
متوکل عباسی (خلافت
۲۳۲-
۲۴۷ق) را
مدح نمود.
وی در اواخر
عمر خویش دستور داد تا اشعار هجوی او را بسوزانند.
ابن عساکر پاره‌ای از سروده‌های وی را در کتاب خود آورده است.
ابوعباده سرانجام به سال
۲۸۳ یا ۲۸۴ق در
منبج یا حلب درگذشت.
آثار وی عبارت‌اند از: الحماسه معانی الشعراء
دیوان شعر
و الرایات.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ولید بحتری»، ج۱، ص۸۱۲-۸۱۳.
